Ιδιοπαθής χρονία κνίδωση-Γυρίζοντας στους γιατρούς (πριν ανακαλύψουμε τη διατροφή)

Πριν αρχίσω την ανάρτηση, υπενθυμίζω ακόμη μία φορά ότι αναφέρομαι στη χρονία ιδιοπαθή κνίδωση, η οποία έχει μόνο δερματικά συμπτώματα, όχι σε αναπνευστικές αλλεργίες, για τις οποίες δεν γνωρίζω τίποτα.
Αυτή η ανάρτηση απευθύνεται στους ασθενείς που μόλις διαγνώστηκαν με χρονία κνίδωση ή που την έχουν καιρό, αλλά είναι ακόμη στο σκοτάδι ως προς τις αιτίες. Περιγράφω συνοπτικά τη συνήθη διαδικασία των επισκέψεων στους γιατρούς, την  οποία δεν μπορεί κανείς να αποφύγει για πολλούς και διάφορους λόγους:
α) Με το που εμφανίζεται η κνίδωση, αυτό που μας κάνει να θορυβηθούμε είναι η φαγούρα καθώς και η συνεχώς αυξανόμενη εμφάνιση των δερματικών εξανθημάτων (στην ουσία δεν είναι δερματικά, είναι κάτω από το δέρμα, αλλά στην αρχή δεν το γνωρίζουμε αυτό και νομίζουμε ότι είναι πάνω στο δέρμα). Συνήθως, έχοντας ακούσει περιπτώσεις συγγενών μας και γνωστών μας, θεωρούμε ότι είναι οξεία αλλεργία δηλ. κάτι που φάγαμε ή ένα σαπούνι που χρησιμοποιήσαμε κλπ., μας πείραξε. Συνήθως απευθυνόμαστε στον παθολόγο, ο οποίος είτε μας χορηγεί κάποιο αντισταμινικό  ή μας παραπέμπει κατευθείαν σε δερματολόγο ή αλλεργιολόγο. Ο δερματολόγος συνήθως δεν κρατάει την περίπτωση, αναγνωρίζει αμέσως ότι πρόκειται για αλλεργία και σε στέλνει πακέτο στον αλλεργιολόγο, ο οποίος επίσης σου χορηγεί αντισταμινικά και σου δίνει και έναν κατάλογο με τροφές που πρέπει να αποφεύγεις.  Είτε ο παθολόγος, είτε ο αλλεργιολόγος σου παίρνουν ένα ιστορικό, ρωτάνε τι έφαγες ή μήπως ασχολήθηκες με κάτι που θα μπορούσε να σου προκαλέσει αλλεργία (π.χ μπογιές, νέφτι κλπ), αν πλύθηκες με κάποιο καινούριο σαπούνι και άλλα τέτοια. Όταν πρόκειται πράγματι για οξεία κνίδωση, μέσα σε δύο -τρεις εβδομάδες περίπου υποχωρεί με τη λήψη των αντισταμινικών. Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε.
Βλέπουμε ότι η κνίδωση επιμένει πάνω από 2-3 εβδομάδες και πιθανότατα χειροτερεύει, παρά τη λήψη των αντισταμινικών. Ξαναπάμε λοιπόν στον αλλεργιολόγο. Αυτός μας δίνει έναν μεγάλο κατάλογο με εξετάσεις που πρέπει να κάνουμε (είναι εξετάσεις αίματος και μια ακτινογραφία θώρακος), προκειμένου να δούμε μήπως κάτω από την κνίδωση, υποκρύπτεται κάποια άλλη ασθένεια και η κνίδωση είναι μόνο ένα από τα συμπτώματά της. Εάν σε κάποιους βρεθεί κάτι ( που συνήθως δεν βρίσκεται), οκ βρέθηκε η αιτία. Οι υπόλοιποι (των οποίων οι εξετάσεις βρέθηκαν όλες καθαρές, η κνίδωση όμως επιμένει και χειροτερεύει) συνεχίζουμε. Εντωμεταξύ οι μέρες περνάνε.
Εσύ συνεχίζεις να αποφεύγεις τα λεγόμενα αλλεργικά τρόφιμα (π.χ ψάρι, αυγό, φράουλες κλπ). Ο αλλεργιολόγος σου λέει, όταν καθαρίσεις από την αλλεργία και δεν θα παίρνεις πια κανένα αντισταμινικό χάπι, έλα να κάνουμε τα δερματικά αλλεργικά τεστ για να δούμε σε τι είσαι αλλεργικός. Στη χρονία ιδιοπαθή κνίδωση, δεν πας ποτέ να κάνεις τα αλλεργικά τεστ, γιατί μια και άρχισες, παίρνεις κάθε μέρα χάπι ή χάπια, μιας και δεν καθαρίζεις ποτέ και δεν μπορείς να υποφέρεις την ιστορία χωρίς αντισταμινικά.
Στη συνέχεια αρχίζεις να αλλάζεις αλλεργιολόγους, αφού δεν βρήκες τη λύση στον πρώτο, μήπως τη βρεις σε κάποιον άλλο.  Η τεράστια πλειοψηφία των αλλεργιολόγων, αφού πάρει το ιστορικό σου, θα σου δίνει διάφορα σχήματα αντισταμινικών, προκειμένου να αντιμετωπίζεις τα συμπτώματα δηλ. τη φαγούρα και τις πετάλες. Εντωμεταξύ ο καιρός περνάει.
(Α! ξέχασα. Πιθανότατα, κυρίως στην αρχή που πας στον παθολόγο, αν πας με μεγάλη έξαρση, μπορεί να σου δώσει κορτιζόνη, ως δόση επίθεσης αλλά και φοβούμενος μήπως η αλλεργία σου είναι αναπνευστική. Τότε μπλέκεις με την κορτιζόνη, από την οποία έχεις άσχημα ξεμπερδέματα, τι να κάνεις όμως, είναι ακόμη αρχή και δεν ξέρεις τι είδους αλλεργία έχεις. Φοβάσαι (κι εσύ και ο γιατρός) ότι μπορεί να έχεις αναπνευστική αλλεργία, η οποία είναι επικίνδυνη ακόμη και για τη ζωή του ασθενούς, οπότε μοιραία παίρνεις την κορτιζόνη).
Τέλος πάντων, έχουν περάσει 3-4 μήνες, έχεις διαπιστώσει ότι η αλλεργία σου δεν είναι αναπνευστική, αλλά μόνο δερματική, έχεις κάνει όλες τις εξετάσεις, οι οποίες έχουν βγει καθαρές, βγαίνει πια η διάγνωση σου. Έχεις ιδιοπαθή (δηλ. άγνωστης αιτιολογίας) χρονία (πάνω από 6 εβδομάδες) κνίδωση (πετάλες με φαγούρα, αγγειοοίδημα κλπ).
Έχοντας πια τη διάγνωση, βλέποντας ότι δεν γίνεσαι καλά, η ζωή σου έχει έρθει κάπως τα πάνω κάτω, συνεχίζεις να αλλάζεις αλλεργιολόγους. Κάποια στιγμή βρίσκεις ένα σχήμα αντισταμινικών που σε καθαρίζει είτε αρκετά είτε πλήρως, οπότε μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου  (με τα χάπια) και να περιμένεις μήπως η κνίδωση εξαφανιστεί ξαφνικά όπως ήρθε.
Είχα διαβάσει κάπου ότι το το κινέζικο όνομα της κνίδωσης σημαίνει ''αρρώστια που ήρθε από τον αέρα'' (δηλ. ξαφνικά και για άγνωστο λόγο). Σε μένα προσωπικά όταν πια βρέθηκα σε αυτή τη φάση, ο αλλεργιολόγος εκείνου του καιρού μου είπε ''πήγαινε σπίτι, παίρνε τα χάπια και περίμενε να σου περάσει''.
Μερικοί ασθενείς παίρνουν μόνο αντισταμινικά Η1 π.χ ζιρτεκ, κλαριτίν, μιζολέν, ξοζάλ κλπ. Άλλοι ασθενείς, όπως εγώ, που δεν καλύπτονται μόνο με αυτά παίρνουν συνδυασμό Η1 και Η2 (τα Η2 είναι φάρμακα για το στομάχι που δρουν και σαν αντισταμινικά.). Τέλος πάντων βρίσκεις ένα σχήμα που σε καλύπτει.  Μπορεί να το παίρνεις ολόκληρο, μπορεί σιγά σιγά να μειώνεις τα χάπια, μπορεί να τα ξαναυξάνεις. Και ο καιρός περνάει.
Διαπιστώνεις ότι παρόλο που παίρνεις τα φάρμακά σου, άλλες μέρες είσαι τελείως καθαρός/ή και άλλες μέρες είσαι χειρότερα και άλλες μέρες σκ.....Δεν γνωρίζεις την αιτία, ούτε καν την αφορμή γιατί δεν θυμάσαι να έχεις κάνει κάτι διαφορετικό. Αυτό το πάνω - κάτω, σου κανει τα νεύρα και την ψυχολογία χάλια. Η κατάσταση (γιατί ουσιαστικά πρόκειται για κατάσταση και όχι για ασθένεια) έχει αρχίζει να σε επηρεάζει ψυχολογικά. Φυσικά για να σταματήσεις τελείως τα χάπια ούτε λόγος. Το έχεις προσπαθήσει μία δύο τρεις φορές και τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια.
Εντωμεταξύ ο καιρός περνάει. Έχουμε κλείσει πια χρόνο με την κνίδωση.Διάφοροι συγγενείς, φίλοι και γνωστοί που ξέρουν ότι υποφέρεις σου προτείνουν εναλλακτικές θεραπείες. Εσύ, αφού η συμβατική ιατρική απέτυχε και είσαι ένας ιδιοπαθής πλέον, αντιμετωπίζεις θετικά την προοπτική των εναλλακτικών θεραπειών. Τον καιρό που ήμουν εγώ ασθενής, οι εναλλακτικές θεραπείες δεν ήταν πολλές, ομοιοπαθητική, κάποιο ζουμί από πρακτικούς γιατρούς και ένας ρεφλεξολόγος. Σιγά σιγά πας παντού (και πληρώνεις, μετά τους γιατρούς και τους εναλλακτικούς). Συνήθως δεν γίνεται τίποτα, μπορεί να δεις μια πολύ μικρή βελτίωση, το θέμα όμως παραμένει
(σημ. πώς να μην παραμείνει αφού πίνεις το αποτοξινωτικό ζουμί μετά από τα τσουρέκια που έφαγες και πριν το παγωτό που θα φας, τι να σου κάνει το ζουμί, τώρα όμως το ξέρω αυτό, τότε δεν το ήξερα).
Αφού λοιπόν φας μερικούς μήνες ή χρόνια με τα εναλλακτικά και δεν γίνει τίποτα ουσιαστικά, παραδίδεσαι. Λες, ας το καλό, έτσι θα ζήσουμε. Και αποσύρεσαι για λίγο απ' τους γιατρούς (επίσημους και ανεπίσημους) γιατί έχεις κουραστεί. Εντωμεταξύ όλ'αυτά τα χρόνια κάνεις και δοκιμές μήπως βρεις τι σε πειράζει, το οποίο σε έχει επίσης εξαντλήσει.
Η επίδραση στο νευρικό σύστημα δεν είναι αμελητέα. Εσύ, όντας απασχολημένος με τις πετάλες, δεν δίνεις σημασία στο νευρικό σύστημα. Στο μέλλον όμως, αν δεν το κοιτάξεις κι αυτό, θα σου προκαλέσει πολύ σοβαρά προβλήματα (μιλάω επειδή αυτό έπαθα κι εγώ). Θα μου πεις πώς θα ηρεμήσεις το νευρικό σου σύστημα, αφού δεν περνάει η κ.....κνίδωση; Έλα ντε.
Αφού κάνεις μία ανάπαυλα και ξεκουράζεσαι λίγο, ξαναρχίζεις τις γύρες στους γιατρούς.
Αρχίζεις να ψάχνεσαι από την κορφή ως τα νύχια, σε διάφορες σχετικές και άσχετες ιατρικές ειδικότητες μήπως βρεις τη λύση (ενδεικτικά αναφέρω: οδοντίατρο, οφθαλμίατρο, ΩΡΛ, γαστρεντερολόγο, δερματολόγο, γυναικολόγο, ουρολόγο κλπ κλπ, εγώ πήγα σε όλους αυτούς). Στον πρώτο γύρο εξετάσεων, που είχες κάνει όταν πρωτοαρρώστησες, πιθανότατα ανακάλυψες ότι έχεις πρόβλημα με το θυρεοειδή ή με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και τα έχεις αντιμετωπίσει. Έχεις δε διαπιστώσει ότι μικρή σχέση είχε η θεραπεία τους με την κνίδωση, μπορεί και καθόλου σχέση.
Τώρα έχει έρθει ο καιρός για πιο εξειδικευμένες εξετάσεις (σε ρευματολόγους, ανοσολόγους κλπ). Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να σου διαγνώσουν ασθένειες που δεν έχεις και να σε τρελάνουν. Συνιστώ να είναι κανείς πολύ προσεχτικός για το πού θα πάει και τελικά αυτό που έχω να πω είναι ότι μια βιοψία στην πετάλα δείχνει τι πραγματικά έχεις. Αφού τελικά βγεις απ' όλες αυτές τις ταλαιπωρίες καθαρός, αποδέχεσαι πια ότι δεν υπάρχει ιατρική ελπίδα για σένα ενώ απ' την άλλη έχουν περάσει πιθανότατα πολλά χρόνια και η κατάστασή σου έχει  χειροτερέψει.
Είσαι πια στο όριο, στην απελπισία. Εκεί ειλικρινά δεν ξέρω πώς αντιδρά κάθε άνθρωπος. Εγώ πάντως στράφηκα (με την αληθινή έννοια) στο Θεό και στην Παναγία. Τα ανέθεσα όλα πάνω τους γιατί δεν είχα πια δυνάμεις να το παλέψω. Είπα, δεν θα πάω πια στους γιατρούς, ό,τι πεις ΕΣΥ, αν είναι να γιατρευτώ, φέρε μου σε παρακαλώ τη γιατρειά μπροστά μου. Εγώ θέλω να γιατρευτώ, γιατί δεν αντέχω άλλο και είμαι και δυστυχισμένη γιατί η πολυφαρμακία δεν με αφήνει να κάνω παιδιά, θα μείνω έτσι στη ζωή. Δεν μπορώ όμως να κάνω τίποτα μόνη μου, το έχω καταλάβει. Τα αφήνω όλα σε ΣΕΝΑ. Χριστέ και Παναγιά μου βοηθάτε με.
Η προσευχή αυτή κράτησε ένα λεπτό, αλλά ήταν πολύ καρδιακή και ειλικρινής, εννούσα κάθε λέξη.
Η αστραπιαία απάντηση στην προσευχή, μετά από 17 χρόνια παρέα με την κνίδωση στην άλλη ανάρτηση.