H πορεία προς τη θεραπεία - Ένα αληθινό θαύμα

Χρόνια πολλά. Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα.

      Συνεχίζω την προηγούμενη ανάρτησή μου και μιλάω για την πορεία προς τη  θεραπεία, η οποία ήταν ένα αληθινό θαύμα, ύστερα από 17 χρόνια κνίδωσης. Νομίζω το καλεί η μέρα να το γράψω σήμερα.

     Αφού σχεδόν με είχε πετάξει έξω από το ιατρείο ο αλλεργιολόγος κατά την τελευταία επίσκεψή μου, όταν του είπα ότι το νέο σχήμα φαρμάκων δεν με βοηθά και θα το εγκαταλείψω, γιατί είχα γίνει χάλια (μου είπε συγκεκριμένα ''αφού δεν ακούς το γιατρό σου, πήγαινε και κάνε μόνη σου ό,τι θες''), απελπισμένη και απογοητευμένη έκανα την καρδιακή προσευχή μου (βλ. προηγούμενη ανάρτηση) και έκατσα στο σπίτι μου. Δεν πήγα πια σε άλλο γιατρό. Ξανάρχισα μόνη μου το παλιό μου σχήμα φαρμάκων που με βοηθούσε και σε λίγους μήνες ηρέμησα τελείως, ήμουν όμως πάντα δέσμια των φαρμάκων. Όχι μόνο δεν μπορούσα να τα αφήσω, αλλά ούτε να καθυστερήσω την ώρα που τα έπαιρνα. Εν πάση περιπτώσει, ηρέμησε λίγο και το νευρικό μου σύστημα.

     Επάνω που είχα ηρεμήσει γενικά, με πήραν τηλέφωνο οι γονείς μου, που τότε ήταν στο χωριό, και μου έδωσαν το τηλέφωνο ενός πολύ σπουδαίου και γνωστού γιατρού, που ήταν αυθεντία στα αυτοάνοσα νοσήματα και ήταν θεράπων ενός χωριανού μας με πρόβλημα. Άρχισα να έχω ελπίδα, μήπως αυτή ήταν η απάντηση στην προσευχή μου.

Ο Θεός όμως δουλεύει με τρόπους που εμείς δεν φανταζόμαστε.

    Έκλεισα λοιπόν ραντεβού στο γιατρό αυτό και πήγα. Είχα μαζί μου εξετάσεις ρευματολογικές που είχα κάνει παλιότερα όταν γύριζα από ειδικότητα σε ειδικότητα. Ο γιατρός αυτός, με πανάκριβη για εκείνον τον καιρό επίσκεψη, με είδε δέκα λεπτά, κοίταξε και τις πετάλες, διάβασε ένα σύντομο ιστορικό που μου είχε πάρει πριν λίγο ένας βοηθός του και μου είπε κατευθείαν ότι  δεν έχω κνίδωση αλλά ένα άλλο, πολύ σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα, ρευματικής φύσης. Μου το είπε τόσο απότομα που έπαθα σοκ, δεν μπορούσα να μιλήσω, μόνο άρχισα να κλαίω με αναφυλλητά. Με ρώτησε γιατί κλαίω και του είπα ότι σοκαρίστηκα από τον απότομο τρόπο του. Τότε εξεμάνη, άρχισε να ουρλιάζει και μου είπε να φύγω, ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω τους τρόπους του κλπ. Εγώ, ήμουνα που ήμουνα κάγκελο από τη διάγνωση, τρελάθηκα με τη συμπεριφορά του, ποτέ δεν μου είχε ξαναφερθεί έτσι γιατρός, για να πω την αλήθεια ούτε και κανένας άλλος άνθρωπος. Βγήκα αμέσως έξω, πλήρωσα βέβαια στη γραμματέα, η γραμματέας μου είπε ότι ο γιατρός θέλει να επαναλάβω τις εξετάσεις σε πανάκριβη ιδιωτική κλινική, της οποίας τα αποτελέσματα εμπιστευόταν και μου έγραψε και τα χάπια που έπρεπε να παίρνω. Τέλος πάντων βγήκα σοκαρισμένη, πήγα στην πανακριβη κλινική και έκανα τις εξετάσεις ( τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς ίδια με το απλό εργαστήριο που είχα πάει στην αρχή), πήγα σπίτι μου κι άρχισα να παίρνω τα χάπια για την καινούρια αρρώστια. Από το διάστημα αυτό θυμάμαι ότι νοσταλγούσα την κνίδωσή μου, σχεδόν την αγαπούσα. Και σκεφτόμουν ''κοίτα να δεις που έφτασε η μέρα που  να θέλω απ' την καρδιά μου να έχω κνίδωση, ποιος να μου το λεγε'' (Συμπέρασμα, όσο χάλια και να είσαι πάντα υπάρχουν και χειρότερα).

Πήρα τα καινούρια χάπια περίπου 15 μέρες. Τα ξεκίνησα καθαρή και την 15η μέρα ήμουν χάλια. Σκεφτόμουν ''αφού μου βρήκαν την αρρώστια, γιατί δεν με βοηθάνε τα φάρμακά της;'' Η προσευχή μου δε, ήταν όλο παράπονο ''Θεέ μου, εγώ σου ζήτησα βοήθεια για την κνίδωση. Αντί γι' αυτό βγήκε καινούρια, δύσκολη αρρώστια. Τι θα κάνω τώρα;'' Και έκλαιγα.

Κοιτάξτε τώρα πώς δουλεύει η θεία Πρόνοια.

Αφού είχα γίνει χάλια, δεν ήξερα τι να κάνω. Να πάω σ' εκείνον τον αγριάνθρωπο, ούτε λόγος. Πού να του ΄λεγα και ότι τα φάρμακά του δεν δούλεψαν. Θα με πετούσε από το παράθυρο. Δεν ήξερα τι να κάνω.  Οι γονείς μου με έπαιρναν απ' το χωριό για να μάθουν πώς πάω. Τους είπα τι έγινε και το συζήταγαν αναμεταξύ τους στο χωριό. Μπροστά ήταν μια γριά γειτόνισσα. Το άκουσε, τους είδε στενοχωρημένους και τους αποκάλυψε (γιατί το κρατούσαν μυστικό, ως συνήθως στα χωριά) ότι η νύφη της πάσχει από αυτήν την καινούρια αυτοάνοση ρευματική αρρώστια και παρακολουθείται από έναν πολύ καλό γιατρό στον ''Ευαγγελισμό'', νοσοκομείο που ειδικεύεται στις ρευματικές παθήσεις. Μου είπαν λοιπόν το όνομα του γιατρού και έκλεισα ραντεβού για τις 26 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής, δεν το ξεχνάω. Πριν φύγω για τον Ευαγγελισμό έκανα τάμα στην Παναγία, ν' ακούσω καλά νέα και να μου αγιογραφήσουν μια εικόνα Της, να θυμάμαι την περιπέτειά μου.

Ξεκίνησα όλο αγωνία για τον Ευγγελισμό, απόγευμα μεσοκαλόκαιρο, στα απογευματινά ιατρεία. Μόνο 2-3 άνθρωποι περιμέναμε έξω απ΄ το ρευματολογικό, το συνήθως πολύβουο νοσοκομείο ήταν σχεδόν άδειο και έτσι ηρέμησα λίγο. Δεν περίμενα ούτε 10 λεπτά και με φώναξε μέσα ο γιατρός. Μου πήρε πολύ προσεκτικό ιστορικό (το πιο προσεκτικό που μου έχουν πάρει ποτέ), είδε τις εξετάσεις, μου έγραψε ένα κατεβατό  επιπλέον εξετάσεων που θα έκανα στον Ευαγγελισμό, καθώς και βιοψία, ώστε να μπορούμε να μιλάμε με ακρίβεια για το τι συμβαίνει. Ήταν δε πολύ ευγενικός και ενθαρρυντικός. Εγώ όταν είδα ότι ήταν σοβαρός γιατρός, που με άκουγε με μεγάλη προσοχή και βασιζόταν σε εξετάσεις, καθώς και τους ευγενικούς του τρόπους, άρχισα να ηρεμώ. Η χαρά μου όμως ήταν τεράστια, όταν μου είπε ότι πιστεύει πώς δεν πρόκειται για τη ρευματική ασθένεια, αλλά για απλή κνίδωση και θα περιμέναμε τις εξετάσεις να το επιβεβαιώσουν και κυρίως τη βιοψία. Τρελάθηκα απ' τη χαρά μου. Δεν μπόρεσα όμως να μην τον ρωτήσω πώς ένας γιατρός που θεωρείται καθηγητής των ρευματολόγων στην Ελλάδα, μου είχε κάνει αντίθετη διάγνωση. Ο άνθρωπος ούτε προσβλήθηκε από την ερώτησή μου, ούτε κατέκρινε κανέναν. Μου είπε πώς η πρώτη επαφή με το θέμα μου, δίνει εικόνα ρευματικής πάθησης. Όμως αν εξετάσεις προσεχτικά και για πολλή ώρα τις λεπτομέρειες, φαίνεται ότι είναι απλή κνίδωση. Απαντήθηκε λοιπόν και αυτό το ερώτημα.

Και τώρα η έκπληξη (;). Αφού τελειώσαμε και ετοιμαζόμουν να φύγω, ο γιατρός μου είπε ότι έπασχε κι αυτός από χρονία ιδιοπαθή κνίδωση (σίγουρα γι'αυτό έδειξε τέτοιο ενδιαφέρον και με ρώτησε τόσες λεπτομέρειες), αλλά ακολουθούσε διαφορετική θεραπεία, δηλ. θεραπεία για μύκητες. Συγκρίναμε τα συμπτώματά μας και είδαμε ότι ήταν τα ίδια, αλλα αυτού πολύ πολύ ελαφρότερα και αραιότερα. Φεύγοντας από το νοσοκομείο η λέξη ΄΄ μύκητες'' είχε καρφωθεί στο μυαλό μου.

Γυρνώντας, οδηγούσα σαν μεθυσμένη απ' τη χαρά μου. Μπήκα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που γιόρταζε και ευχαρίστησα. Έκανα όλες τις εξετάσεις και τη βιοψία στον ''Ευαγγελισμό'' και αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για απλή κνίδωση. Ρώτησα όμως και το γιατρό, γιατί οι πρώτες ρευματικές εξετάσεις είχαν δείξει αυτά τα πράγματα και μου είπε ότι οι εξετάσεις αυτές είναι δείκτες. Δείχνουν δηλ.ότι έχεις περισσότερες πιθανότητες από κάποιον άλλο να πάθεις ρευματικές ασθένειες κι όχι ότι τις έχεις κιόλας πάθει. Απαντήθηκε κι αυτό.

Τη δεύτερη φορά που πήγα για να δει τις εξετάσεις, συζήτησα με το γιατρό περισσότερο για τη θεραπεία που ακολουθούσε για τους μύκητες. Έπαιρνε μόνο φάρμακα και δεν έκανε διατροφή. Και πάλι όμως ήταν πολύ πολύ καλύτερα από μένα.

Το θέμα  με τους μύκητες είχε καρφωθεί στο μυαλό μου σαν πινέζα. Δεν γνώριζα όμως ακόμη τίποτα. Ήμουν απορροφημένη απ΄τη χαρά μου που γλίτωσα. Πήρα τηλέφωνο στη Μονή Λουκούς στο Άστρος (έναν επίγειο παράδεισο) και παρήγγειλα την εικόνα Της. Έπλεα σε πελάγη ευτυχίας.

Κατόπιν έκατσα στο ίντερνετ κι άρχισα να ψάχνω για τους μύκητες. Εκείνο τον καιρό στα ελληνικά δεν υπήρχε τίποτα απολύτως, (τώρα υπάρχουν πολλά). Άρχισα να ψάχνω στ' αγγλικά. Με βοηθούσε το ότι γνώριζα πολύ καλά αυτή τη γλώσσα, αλλιώς είναι δύσκολο να διαβάσεις αυτές τις σελίδες. Άρχισα σιγά σιγά να μπαίνω στο νόημα. Ωστόσο οι αντι κάντιντα δίαιτες που πρότειναν οι σελίδες ήταν πρακτικά ανεφάρμοστες. Η αρχή όμως είχε γίνει.

Τότε έτυχε (;) να πάμε ένα σαββατοκύριακο κάπου μια εκδρομή. Ήταν  φθινόπωρο και το μέρος δεν είχε κόσμο κι έτσι κινούμασταν άνετα. Πέσαμε (;) πάνω σε μια υπαίθρια έκθεση βιβλίου όπου δεν υπήρχε άλλος πελάτης κι έψαχνα με την ησυχία μου. Έπεσα(;) λοιπόν πάνω στο βιβλίο του Μπαζαίου '' Οι τροφές που χαρίζουν υγεία''. Αυτό το βιβλίο έχει μια φοβερή εισαγωγή πολλών σελίδων, η οποία μου άνοιξε τα μάτια, αναφορικά με τη διατροφή, τις αλλεργίες, την τοξίνωση κλπ.

Γύρισα λοιπόν με το βιβλίο του Μπαζαίου υπό μάλης και μια πρώτη ιδέα του δρόμου που έπρεπε να ακολουθήσω. Μπήκα πάλι στο ίντερνετ. Βρήκα τη σελίδα ενός Αμερικάνου παθολόγου, που πρότεινε μια anti candida δίαιτα πολύ πιο ήπια απ' τις άλλες και γι'αυτό εφαρμόσιμη. Έκατσα και τα έγραψα. Αυτή τη σελίδα δεν την ξαναβρήκα ποτέ.

Πηγαίνοντας στην εκκλησία εκείνο τον καιρό, ο ιερέας μας ενημέρωσε πώς θα γίνονταν στην εκκλησία για δύο μήνες σεμινάρια υγιεινής διατροφής του Ερυθρού Σταυρού. Δήλωσα λοιπόν συμμετοχή.

Νομίζω ότι κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης καταλαβαίνει πια πώς ολ' αυτά δεν ήταν τυχαία. Ήταν σοφά μελετημένα και συνδυασμένα από Εκείνον που ξέρει και πόσες τρίχες έχει καθένας μας στο κεφάλι του, τόσο καλά δηλ. γνωρίζει καθέναν από μας.

Είχα λοιπόν απ' τη μια τις σημειώσεις απ' τη σελίδα του Αμερικάνου, απ' την άλλη τα σεμινάρια υγιεινής διατροφής, απ' την τρίτη τον Μπαζαίο κι απ' την τέταρτη τον εαυτό μου για να κάνω πειράματα.

Κατέληξα λοιπόν σ' ένα εφαρμόσιμο πρόγραμμα και ξεκίνησα τη δίαιτα τέλος Σεπτέμβρη. Το Φεβρουάριο είδα τις τελευταίες δύο μικρούλες πετάλες. Μέσα σε 5-6 μήνες, αστραπιαία ξεκαθάρισε μια υπόθεση 17 ετών.

Το ότι η τοξίνωση του οργανισμού ήταν η αιτία της κνίδωσης αποδείχτηκε και περαιτέρω:

α) Όταν για κάποιους λόγους παράτησα τελείως τη διατροφή (δεν την έκανα ούτε χαλαρά) ξαναρρώστησα. Όταν ξανάπιασα τη δίαιτα, αμέσως υποχώρησε.

β) Για κάποιους άλλους λόγους επισκέφτηκα μια γυναικολόγο. Αυτή είναι και γιατρός διατροφικής ιατρικής. Έχει ένα μηχάνημα που βάζει μια σταγόνα απ' το αίμα σου και βλέπει τα χάλια σου. Παρ όλο που είχαν περάσει σχεδόν δυο χρόνια που ακολουθούσα τη διατροφή, έβλεπε ακόμη ότι το αίμα ήταν γεμάτο παλιές τοξίνες, οι οποίες όμως πια δεν μπορούσαν να επηρεάσουν. Αποδείχτηκε λοιπόν και με εξέταση.

 

Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να φέρει σε όλους υγεία, αγάπη. πίστη και δύναμη να παλέψουμε, μιας κι η ζωή αυτή είναι αρένα, ένας αδιάκοπος αγώνας, πότε με τούτο, πότε με τ'αλλο.

Καλή χρονιά!!!!

 

 

 

Ιδιοπαθής χρονία κνίδωση-Γυρίζοντας στους γιατρούς (πριν ανακαλύψουμε τη διατροφή)

Πριν αρχίσω την ανάρτηση, υπενθυμίζω ακόμη μία φορά ότι αναφέρομαι στη χρονία ιδιοπαθή κνίδωση, η οποία έχει μόνο δερματικά συμπτώματα, όχι σε αναπνευστικές αλλεργίες, για τις οποίες δεν γνωρίζω τίποτα.
Αυτή η ανάρτηση απευθύνεται στους ασθενείς που μόλις διαγνώστηκαν με χρονία κνίδωση ή που την έχουν καιρό, αλλά είναι ακόμη στο σκοτάδι ως προς τις αιτίες. Περιγράφω συνοπτικά τη συνήθη διαδικασία των επισκέψεων στους γιατρούς, την  οποία δεν μπορεί κανείς να αποφύγει για πολλούς και διάφορους λόγους:
α) Με το που εμφανίζεται η κνίδωση, αυτό που μας κάνει να θορυβηθούμε είναι η φαγούρα καθώς και η συνεχώς αυξανόμενη εμφάνιση των δερματικών εξανθημάτων (στην ουσία δεν είναι δερματικά, είναι κάτω από το δέρμα, αλλά στην αρχή δεν το γνωρίζουμε αυτό και νομίζουμε ότι είναι πάνω στο δέρμα). Συνήθως, έχοντας ακούσει περιπτώσεις συγγενών μας και γνωστών μας, θεωρούμε ότι είναι οξεία αλλεργία δηλ. κάτι που φάγαμε ή ένα σαπούνι που χρησιμοποιήσαμε κλπ., μας πείραξε. Συνήθως απευθυνόμαστε στον παθολόγο, ο οποίος είτε μας χορηγεί κάποιο αντισταμινικό  ή μας παραπέμπει κατευθείαν σε δερματολόγο ή αλλεργιολόγο. Ο δερματολόγος συνήθως δεν κρατάει την περίπτωση, αναγνωρίζει αμέσως ότι πρόκειται για αλλεργία και σε στέλνει πακέτο στον αλλεργιολόγο, ο οποίος επίσης σου χορηγεί αντισταμινικά και σου δίνει και έναν κατάλογο με τροφές που πρέπει να αποφεύγεις.  Είτε ο παθολόγος, είτε ο αλλεργιολόγος σου παίρνουν ένα ιστορικό, ρωτάνε τι έφαγες ή μήπως ασχολήθηκες με κάτι που θα μπορούσε να σου προκαλέσει αλλεργία (π.χ μπογιές, νέφτι κλπ), αν πλύθηκες με κάποιο καινούριο σαπούνι και άλλα τέτοια. Όταν πρόκειται πράγματι για οξεία κνίδωση, μέσα σε δύο -τρεις εβδομάδες περίπου υποχωρεί με τη λήψη των αντισταμινικών. Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε.
Βλέπουμε ότι η κνίδωση επιμένει πάνω από 2-3 εβδομάδες και πιθανότατα χειροτερεύει, παρά τη λήψη των αντισταμινικών. Ξαναπάμε λοιπόν στον αλλεργιολόγο. Αυτός μας δίνει έναν μεγάλο κατάλογο με εξετάσεις που πρέπει να κάνουμε (είναι εξετάσεις αίματος και μια ακτινογραφία θώρακος), προκειμένου να δούμε μήπως κάτω από την κνίδωση, υποκρύπτεται κάποια άλλη ασθένεια και η κνίδωση είναι μόνο ένα από τα συμπτώματά της. Εάν σε κάποιους βρεθεί κάτι ( που συνήθως δεν βρίσκεται), οκ βρέθηκε η αιτία. Οι υπόλοιποι (των οποίων οι εξετάσεις βρέθηκαν όλες καθαρές, η κνίδωση όμως επιμένει και χειροτερεύει) συνεχίζουμε. Εντωμεταξύ οι μέρες περνάνε.
Εσύ συνεχίζεις να αποφεύγεις τα λεγόμενα αλλεργικά τρόφιμα (π.χ ψάρι, αυγό, φράουλες κλπ). Ο αλλεργιολόγος σου λέει, όταν καθαρίσεις από την αλλεργία και δεν θα παίρνεις πια κανένα αντισταμινικό χάπι, έλα να κάνουμε τα δερματικά αλλεργικά τεστ για να δούμε σε τι είσαι αλλεργικός. Στη χρονία ιδιοπαθή κνίδωση, δεν πας ποτέ να κάνεις τα αλλεργικά τεστ, γιατί μια και άρχισες, παίρνεις κάθε μέρα χάπι ή χάπια, μιας και δεν καθαρίζεις ποτέ και δεν μπορείς να υποφέρεις την ιστορία χωρίς αντισταμινικά.
Στη συνέχεια αρχίζεις να αλλάζεις αλλεργιολόγους, αφού δεν βρήκες τη λύση στον πρώτο, μήπως τη βρεις σε κάποιον άλλο.  Η τεράστια πλειοψηφία των αλλεργιολόγων, αφού πάρει το ιστορικό σου, θα σου δίνει διάφορα σχήματα αντισταμινικών, προκειμένου να αντιμετωπίζεις τα συμπτώματα δηλ. τη φαγούρα και τις πετάλες. Εντωμεταξύ ο καιρός περνάει.
(Α! ξέχασα. Πιθανότατα, κυρίως στην αρχή που πας στον παθολόγο, αν πας με μεγάλη έξαρση, μπορεί να σου δώσει κορτιζόνη, ως δόση επίθεσης αλλά και φοβούμενος μήπως η αλλεργία σου είναι αναπνευστική. Τότε μπλέκεις με την κορτιζόνη, από την οποία έχεις άσχημα ξεμπερδέματα, τι να κάνεις όμως, είναι ακόμη αρχή και δεν ξέρεις τι είδους αλλεργία έχεις. Φοβάσαι (κι εσύ και ο γιατρός) ότι μπορεί να έχεις αναπνευστική αλλεργία, η οποία είναι επικίνδυνη ακόμη και για τη ζωή του ασθενούς, οπότε μοιραία παίρνεις την κορτιζόνη).
Τέλος πάντων, έχουν περάσει 3-4 μήνες, έχεις διαπιστώσει ότι η αλλεργία σου δεν είναι αναπνευστική, αλλά μόνο δερματική, έχεις κάνει όλες τις εξετάσεις, οι οποίες έχουν βγει καθαρές, βγαίνει πια η διάγνωση σου. Έχεις ιδιοπαθή (δηλ. άγνωστης αιτιολογίας) χρονία (πάνω από 6 εβδομάδες) κνίδωση (πετάλες με φαγούρα, αγγειοοίδημα κλπ).
Έχοντας πια τη διάγνωση, βλέποντας ότι δεν γίνεσαι καλά, η ζωή σου έχει έρθει κάπως τα πάνω κάτω, συνεχίζεις να αλλάζεις αλλεργιολόγους. Κάποια στιγμή βρίσκεις ένα σχήμα αντισταμινικών που σε καθαρίζει είτε αρκετά είτε πλήρως, οπότε μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου  (με τα χάπια) και να περιμένεις μήπως η κνίδωση εξαφανιστεί ξαφνικά όπως ήρθε.
Είχα διαβάσει κάπου ότι το το κινέζικο όνομα της κνίδωσης σημαίνει ''αρρώστια που ήρθε από τον αέρα'' (δηλ. ξαφνικά και για άγνωστο λόγο). Σε μένα προσωπικά όταν πια βρέθηκα σε αυτή τη φάση, ο αλλεργιολόγος εκείνου του καιρού μου είπε ''πήγαινε σπίτι, παίρνε τα χάπια και περίμενε να σου περάσει''.
Μερικοί ασθενείς παίρνουν μόνο αντισταμινικά Η1 π.χ ζιρτεκ, κλαριτίν, μιζολέν, ξοζάλ κλπ. Άλλοι ασθενείς, όπως εγώ, που δεν καλύπτονται μόνο με αυτά παίρνουν συνδυασμό Η1 και Η2 (τα Η2 είναι φάρμακα για το στομάχι που δρουν και σαν αντισταμινικά.). Τέλος πάντων βρίσκεις ένα σχήμα που σε καλύπτει.  Μπορεί να το παίρνεις ολόκληρο, μπορεί σιγά σιγά να μειώνεις τα χάπια, μπορεί να τα ξαναυξάνεις. Και ο καιρός περνάει.
Διαπιστώνεις ότι παρόλο που παίρνεις τα φάρμακά σου, άλλες μέρες είσαι τελείως καθαρός/ή και άλλες μέρες είσαι χειρότερα και άλλες μέρες σκ.....Δεν γνωρίζεις την αιτία, ούτε καν την αφορμή γιατί δεν θυμάσαι να έχεις κάνει κάτι διαφορετικό. Αυτό το πάνω - κάτω, σου κανει τα νεύρα και την ψυχολογία χάλια. Η κατάσταση (γιατί ουσιαστικά πρόκειται για κατάσταση και όχι για ασθένεια) έχει αρχίζει να σε επηρεάζει ψυχολογικά. Φυσικά για να σταματήσεις τελείως τα χάπια ούτε λόγος. Το έχεις προσπαθήσει μία δύο τρεις φορές και τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια.
Εντωμεταξύ ο καιρός περνάει. Έχουμε κλείσει πια χρόνο με την κνίδωση.Διάφοροι συγγενείς, φίλοι και γνωστοί που ξέρουν ότι υποφέρεις σου προτείνουν εναλλακτικές θεραπείες. Εσύ, αφού η συμβατική ιατρική απέτυχε και είσαι ένας ιδιοπαθής πλέον, αντιμετωπίζεις θετικά την προοπτική των εναλλακτικών θεραπειών. Τον καιρό που ήμουν εγώ ασθενής, οι εναλλακτικές θεραπείες δεν ήταν πολλές, ομοιοπαθητική, κάποιο ζουμί από πρακτικούς γιατρούς και ένας ρεφλεξολόγος. Σιγά σιγά πας παντού (και πληρώνεις, μετά τους γιατρούς και τους εναλλακτικούς). Συνήθως δεν γίνεται τίποτα, μπορεί να δεις μια πολύ μικρή βελτίωση, το θέμα όμως παραμένει
(σημ. πώς να μην παραμείνει αφού πίνεις το αποτοξινωτικό ζουμί μετά από τα τσουρέκια που έφαγες και πριν το παγωτό που θα φας, τι να σου κάνει το ζουμί, τώρα όμως το ξέρω αυτό, τότε δεν το ήξερα).
Αφού λοιπόν φας μερικούς μήνες ή χρόνια με τα εναλλακτικά και δεν γίνει τίποτα ουσιαστικά, παραδίδεσαι. Λες, ας το καλό, έτσι θα ζήσουμε. Και αποσύρεσαι για λίγο απ' τους γιατρούς (επίσημους και ανεπίσημους) γιατί έχεις κουραστεί. Εντωμεταξύ όλ'αυτά τα χρόνια κάνεις και δοκιμές μήπως βρεις τι σε πειράζει, το οποίο σε έχει επίσης εξαντλήσει.
Η επίδραση στο νευρικό σύστημα δεν είναι αμελητέα. Εσύ, όντας απασχολημένος με τις πετάλες, δεν δίνεις σημασία στο νευρικό σύστημα. Στο μέλλον όμως, αν δεν το κοιτάξεις κι αυτό, θα σου προκαλέσει πολύ σοβαρά προβλήματα (μιλάω επειδή αυτό έπαθα κι εγώ). Θα μου πεις πώς θα ηρεμήσεις το νευρικό σου σύστημα, αφού δεν περνάει η κ.....κνίδωση; Έλα ντε.
Αφού κάνεις μία ανάπαυλα και ξεκουράζεσαι λίγο, ξαναρχίζεις τις γύρες στους γιατρούς.
Αρχίζεις να ψάχνεσαι από την κορφή ως τα νύχια, σε διάφορες σχετικές και άσχετες ιατρικές ειδικότητες μήπως βρεις τη λύση (ενδεικτικά αναφέρω: οδοντίατρο, οφθαλμίατρο, ΩΡΛ, γαστρεντερολόγο, δερματολόγο, γυναικολόγο, ουρολόγο κλπ κλπ, εγώ πήγα σε όλους αυτούς). Στον πρώτο γύρο εξετάσεων, που είχες κάνει όταν πρωτοαρρώστησες, πιθανότατα ανακάλυψες ότι έχεις πρόβλημα με το θυρεοειδή ή με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και τα έχεις αντιμετωπίσει. Έχεις δε διαπιστώσει ότι μικρή σχέση είχε η θεραπεία τους με την κνίδωση, μπορεί και καθόλου σχέση.
Τώρα έχει έρθει ο καιρός για πιο εξειδικευμένες εξετάσεις (σε ρευματολόγους, ανοσολόγους κλπ). Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να σου διαγνώσουν ασθένειες που δεν έχεις και να σε τρελάνουν. Συνιστώ να είναι κανείς πολύ προσεχτικός για το πού θα πάει και τελικά αυτό που έχω να πω είναι ότι μια βιοψία στην πετάλα δείχνει τι πραγματικά έχεις. Αφού τελικά βγεις απ' όλες αυτές τις ταλαιπωρίες καθαρός, αποδέχεσαι πια ότι δεν υπάρχει ιατρική ελπίδα για σένα ενώ απ' την άλλη έχουν περάσει πιθανότατα πολλά χρόνια και η κατάστασή σου έχει  χειροτερέψει.
Είσαι πια στο όριο, στην απελπισία. Εκεί ειλικρινά δεν ξέρω πώς αντιδρά κάθε άνθρωπος. Εγώ πάντως στράφηκα (με την αληθινή έννοια) στο Θεό και στην Παναγία. Τα ανέθεσα όλα πάνω τους γιατί δεν είχα πια δυνάμεις να το παλέψω. Είπα, δεν θα πάω πια στους γιατρούς, ό,τι πεις ΕΣΥ, αν είναι να γιατρευτώ, φέρε μου σε παρακαλώ τη γιατρειά μπροστά μου. Εγώ θέλω να γιατρευτώ, γιατί δεν αντέχω άλλο και είμαι και δυστυχισμένη γιατί η πολυφαρμακία δεν με αφήνει να κάνω παιδιά, θα μείνω έτσι στη ζωή. Δεν μπορώ όμως να κάνω τίποτα μόνη μου, το έχω καταλάβει. Τα αφήνω όλα σε ΣΕΝΑ. Χριστέ και Παναγιά μου βοηθάτε με.
Η προσευχή αυτή κράτησε ένα λεπτό, αλλά ήταν πολύ καρδιακή και ειλικρινής, εννούσα κάθε λέξη.
Η αστραπιαία απάντηση στην προσευχή, μετά από 17 χρόνια παρέα με την κνίδωση στην άλλη ανάρτηση.

Σημαντικη διευκρίνιση για τα γλυκαντικά

Να σημειώσω και κάτι που το θεώρησα δεδομένο και δεν το ανέφερα, αλλά τελικά μπορεί να μην είναι και τόσο αυτονόητο:
Όταν λέμε δίαιτα χωρίς ζάχαρη, εννοούμε δίαιτα χωρίς ζάχαρη. Άρα εκτός από τη ζάχαρη (άσπρη και καστανή, όλα τα είδη) δεν επιτρέπονται και δεξτρόζες, γλυκόζες, μαλτόζες κλπ
Επίσης πρέπει να μην γίνεται χρήση τεχνητών γλυκαντικών δηλ. να μην καταναλώνονται προΪόντα με σήμανση ''χωρίς ζάχαρη''. Τα τεχνητά γλυκαντικά είναι ούτως ή άλλως επικίνδυνα για την υγεία. Αν ανατρέξετε στο διαδίκτυο θα δείτε πλήθος άρθρων.
Εν κατακλείδι, η μόνη γλυκιά γεύση στη δίαιτα είναι τα φρούτα. Επίσης τώρα υπάρχει και η στέβια, πρέπει όμως να διαβάζετε τα συστατικά του προϊόντος που αγοράζετε γιατί είναι πολύ πιθανόν να έχει μέσα και άλλα γλυκαντικά, φυσικά ή τεχνητά.
Όταν με το καλό καθαρίσει κάποιος και μπορεί ν'αρχίσει να τρώει κάποια γλυκά, μπορεί να κάνει τις επιλογές του. Εγώ τώρα τρώω ζάχαρη κανονική (δεν παίρνω ποτέ προϊόντα με σήμανση ΄΄χωρίς ζάχαρη'') σε μικρές ποσότητες. Όσον αφορά τα γλυκά που θα επιλέξουμε να φάμε, είναι καλό να προτιμήσουμε κάποια με μικρές ποσότητες ζάχαρης. Ακόμη καλύτερα να τα έχουμε φτιάξει μόνοι μας. Για παράδειγμα μπορούμε να φτιάξουμε κέικ, χαλβά σιμιγδαλένιο, ρυζόγαλο, κουλουράκια, με ποσότητα ζάχαρης πολύ μικρότερη απ' την κανονική, τα οποία στη γεύση είναι μια χαρά.

ΣΤΕΒΙΑ (Stevia)

                Τις προάλλες είδα σε μια διαφήμιση στην τηλεόραση ότι μπορεί κανείς να προμηθευτεί από το φαρμακείο στέβια. Η στέβια είναι ένα φυτό που προέρχεται από τη Νότια Αμερική και είναι φυσικό γλυκαντικό (όχι τεχνητό, όπως ίσως να νομίζουν μερικοί). Θα μου πεις και η ζάχαρη φυσικό γλυκαντικό είναι, από φυτό προέρχεται. Υπάρχει όμως ουσιώδεις διαφορές. Η στέβια δεν περιέχει υδατάνθρακες, δεν δίνει θερμίδες και έχει πολύ γλυκύτερη γεύση από τη ζάχαρη. Στα φαρμακεία διατίθεται ως υποκατάστατο της ζάχαρης σε διαβητικούς. Είναι όμως πολύ χρήσιμη και για τη δική μας δίαιτα.

        Τα μόρια της στέβιας έχουν μια κυκλική δομή (διαφορετική από των υδατανθράκων), η οποία είναι ας το πούμε κλειστή και δεν  επιτρέπει στους μύκητες να γαντζωθούν επάνω και ν'αρχίσουν να τρώνε και να τρέφονται. Έτσι τους είναι άχρηστη ως τροφή, ενώ είναι χρήσιμη στους κνιδωτικούς ασθενείς, οι οποίοι μπορούν να εισάγουν πια τη γλυκιά γεύση στη δίαιτα και να μην στερούνται πλέον τα γλυκά.

       Όταν έκανα εγώ τη δίαιτα δεν υπήρχε εδώ στέβια, ούτε εισαγωγής, ούτε εγχώρια, ούτε τίποτα. Διάβαζα όμως στα συνταγολόγια της αντι-κάντιντα δίαιτας για γλυκά με στέβια, μη φανταστείτε περίπλοκα γλυκά, κάποια απλά πράγματα για λίγη γλυκιά γεύση π.χ κάποια κουλουράκια ή κάποια σοκολατάκια.

     Η στέβια υπάρχει σε σκόνη (αποξηραμένο και κονιορτοποιημένο φύλλο) ή σε υγρή μορφή (με εκχύλισμα απ' τα φύλλα).

      Μέχρι πρόσφατα η στέβια δεν είχε γίνει αποδεκτή από τους οργανισμούς φαρμάκων του δυτικού κόσμου, πιθανότατα λόγω εμπορικών ανταγωνισμών. Από το 2008 όμως άλλαξε αυτή η τακτική και γίνεται πλέον δεκτή ως γλυκαντικό. Στην Ευρώπη έγινε αποδεκτή από την ΕυρωπαΪκή Επιτροπή πολύ πρόσφατα.

     Σε δοκιμαστικές καλλιέργειες που έγιναν στην Ελλάδα, πήγε πολύ καλά και υποτίθεται ότι από το 2012 θ' αρχίσει να καλλιεργείται και κανονικά.

      Η στέβια είναι λοιπόν χρήσιμη στους διαβητικούς, σε όσους έχουν πρόβλημα με το βάρος, στους κνιδωτικούς και γενικά σε όσους έχουν ( ή πρέπει να έχουν) κακές σχέσεις με τη ζάχαρη. ΠΡΟΣΟΧΗ, όμως. Όταν αγοράσετε τη στέβια, διαβάστε με προσοχή τα συστατικά. Πρέπει να είναι καθαρή στέβια και να μην περιέχει άμυλα (δηλ. άσπρα άλευρα), μαλτοδεξτρίνη κλπ ζαχαρώδη.

     Σαφώς όταν θα καταναλώσετε στέβια, μην περιμένετε  τη γεύση της ζάχαρης. Είναι απλώς μια λύση, για να υπάρχει και μια γλυκιά νότα στη δίαιτα.

     Στην επόμενη ανάρτηση θα κοιτάξω να μεταφράσω καμιά μπισκοτοσυνταγή με στέβια.