Kνίδωση και στοματική υγεία

Μία διαδικτυακή φίλη ασθενής, με την οποία μιλάμε, μου έγραψε πώς ενώ έκανε 3 μήνες τη δίαιτα και είχε καθαρίσει ικανοποιητικά, όταν δημιουργήθηκε μια ιστορία μ' ένα χαλασμένο δόντι, η κνίδωση επανέκαμψε. Της απάντησα να τελειώσει οπωσδήποτε και γρήγορα με τα δόντια και να το παρακολουθήσει να δει πώς θα πάει η κνίδωση. Πράγματι, αφού τελείωσε τις οδοντικές εργασίες και ηρέμησε ο οργανισμός, η κνίδωση μπήκε ξανά σε ύφεση. Υποσχέθηκα κι εγώ να κάνω μια ανάρτηση για τη στοματική υγεία.

Δεν μπορώ ακριβώς να συσχετίσω τη στοματική υγεία με την κνίδωση. Σιγουρότατα υπάρχει σχέση, αλλά δεν μπορώ να την περιγράψω λεπτομερώς, γιατί δεν το έχω μελετήσει στον εαυτό μου. Σκέφτομαι όμως, εφόσον οι μύκητες βασικά διαβιούν στο πεπτικό σύστημα (κυρίως στο έντερο), όπου και κάποια στιγμή για κάποιες αιτίες γίνονται παθογόνοι, προφανώς έχουν σχέση και με το στόμα, που είναι το πρώτο πρώτο μέρος του πεπτικού. Θα γράψω λοιπόν ό,τι ξέρω για τη στοματική υγεία, και αυτά που έχω δοκιμάσει στον εαυτό μου αλλά και άλλα.

Έχω ξαναγράψει ότι ξεκινώντας τη θεραπεία, είναι πολύ σημαντικό να ξεφορτωθούμε από το στόμα μας τα σφραγίσματα υδραργύρου (μαύρα). Εκτός απ' το ότι είναι πανάσχημα, ο υδράργυρος, όπως είναι πλέον γνωστό, είναι από τα χειρότερα τοξικά. Γεμίζει το αίμα με τοξίνες του χειρίστου είδους δηλαδή δηλητηριώδεις, το κάνει δε πολύ εύκολα, αφού είναι σφηνωμένος μέρα νύχτα στο στόμα μας. Τα άσπρα σφραγίσματα είναι πιο ακριβά και πιο εύθραυστα, αλλά  ο υδράργυρος απαγορεύεται εντελώς και βέβαια όχι μόνο για την κνίδωση.

Κατόπιν, είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε πρόληψη στη στοματική υγεία, δηλ. να πηγαίνουμε στον οδοντίατρο μια δυο φορές το χρόνο για να μας κάνει έλεγχο κι έναν καθαρισμό κι ότι άλλο χρειάζεται. Αν φτάσουμε στο σημείο των ενοχλήσεων (που θα φτάσουμε οπωσδήποτε, αν παραμελούμε τις προληπτικές επισκέψεις) θα ταλαιπωρηθούμε, θα πονέσουμε, θ'αποδυναμώσουμε τον οργανισμό, θα πληρώσουμε διπλά λεφτά, πιθανόν να χρειαστούμε αντιβίωση ( η οποία επιβαρύνει την κνίδωση) κλπ. Οι οδοντικές εργασίες είναι ακριβές αλλά άκρως απαραίτητες.

Ένα πρώτο σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά είναι η κακοσμία του στόματος. Στην πιο απλή περίπτωση προέρχεται από πείνα, οπότε κοιτάμε να φάμε κάτι. Κατόπιν μπορεί να προέρχεται από κάποιο προβληματικό δόντι ή από τα ούλα. Πρέπει να πάμε στον οδοντίατρο να διορθώσουμε ό,τι διορθώνεται και να μας συστήσει και προϊόντα στοματικής υγιεινής. Προσπαθούμε να επιλέγουμε αυτά με τα λιγότερα χημικά.

Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με το δόντια και τα ούλα, είναι πιθανόν η κακοσμία να προέρχεται από τη μύτη. Αυτό είναι δύσκολο να το υποψιαστούμε, ωστόσο μια μύτη φραγμένη με στάσιμες βλέννες, ιγμορίτιδα κλπ δημιουργεί κακοσμία. Εγώ ως παιδί, είχα σοβαρό πρόβλημα με την ιγμορίτιδα. Από την τρίτη δημοτικού ως την πρώτη γυμνασίου έπαιρνα αντιβίωση (σημειωση: η ιγμορίτιδα δεν θεραπευόταν, ανακουφίζονταν προσωρινά τα συμπτώματα και μετά ξανεμφανιζόταν και άρχιζα πάλι αντιβίωση). Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι η μακρόχρονη αντιβίωση που πήρα ως παιδί μπορεί να ήταν μια αιτία που διαταράχθηκε η ισορροπία του οργανισμού, προλειαίνοντας έτσι το έδαφος ώστε να εμφανιστεί η κνίδωση. Τελικά η ιγμορίτιδα πέρασε με ρουφήγματα αλατόνερου από τη μύτη. Διαλύεις ένα κοφτά κουταλάκι αλάτι σε ένα ποτηράκι χλιαρό νερό (όχι κρύο, γιατί σου πετάγονται τα μάτια έξω απ' το τσούξιμο) και ρουφάς από τη μύτη όσο αντέχεις. Είναι δυσάρεστο αλλά οδηγεί σε θεραπεία.

Αν δεν συμβαίνει τίποτα με τη μύτη, η κακοσμία μπορεί να προέρχεται από έναν ερεθισμένο λαιμό, οπότε κοιτάμε να τον θεραπεύσουμε ανάλογα με την αιτία. Συνήθως αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια ιώσεων, οπότε μόλις περάσει η ίωση, υποχωρεί και το σύμπτωμα.

Αν δεν συμβαίνει κάτι με το λαιμό, η κακοσμία πιθανόν να προέρχεται από το στομάχι (ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού - υπάρχουν ειδικά τεστ ανίχνευσης και ειδική θεραπεία. Το ελικοβακτηρίδιο έχει συσχετιστεί με την κνίδωση. Εγώ έκανα εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου, αλλά αποτέλεσμα στην κνίδωση δεν είδα). Το ελικοβακτηρίδιο υπάρχει φυσιολογικά στη χλωρίδα του στομάχου. Όταν ξεφύγει από τα όρια γίνεται παθογόνο.

Κακοσμία στόματος μπορεί επίσης να προκαλούν και παράσιτα στο έντερο. Η απομάκρυνσή τους είναι απλή, γρήγορη και εύκολη, με ειδικά χαπάκια.

 

Πηγαίνω λοιπόν πίσω στη στοματική υγεία. Όπως μου έχει πει ένας οδοντίατρος οι οδοντόκρεμες λίγο πολύ είναι όλες το ίδιο ( σε αποτέλεσμα), σημασία έχει το βούρτσισμα. Ωστόσο εγώ η ίδια έχω διαπιστώσει ότι κάποιες οδοντόκρεμες είναι αποτελεσματικότερες από άλλες, ως είθισται βέβαια είναι και οι ακριβότερες. Καλό είναι να επιλέγουμε μία με λίγα χημικά. Ρώτησα την οδοντίατρο αν επιτρέπεται  να αντικαταστήσουμε τις χημικές οδοντόκρεμες με μαγειρική σόδα ή αλάτι. Μου είπε ότι δεν  γίνεται, γιατί η καθημερινή χρήση σόδας ή αλατιού καταστρέφει το σμάλτο του δοντιού. Ωστόσο που και που ενδείκνυται να τρίβουμε τα δόντια και τα ούλα με σόδα (η οποία απολυμαίνει και ασπρίζει κιόλας τα δόντια) ή αλάτι. Επίσης μπορούμε να κάνουμε μπουκώματα με αλατόνερο ή σοδόνερο.

Οι άφθες (ή άφτρες) είναι αυτές οι άσπρες πληγούλες στο στόμα,  οι οποίες πονάνε πολύ, κυρίως όταν προσπαθείς να φας. Προκαλούνται από το γνωστό μας μύκητα  candida albicans, το μύκητα της κνίδωσης. Τρίψιμο με μαγειρική σόδα πάνω στην άφτρα, σταματάει σύντομα τον πόνο και σιγά σιγά την εξαφανίζει.

 

Επίσης προσοχή στο λεμόνι. Είναι πολύ διαβρωτικό για το σμάλτο των δοντιών. Όταν πίνουμε χυμό λεμόνι (εννοείται στιμμένο, γιατί τα αναψυκτικά απαγορεύονται δια ροπάλου στη δίαιτα) ή νερό με λεμόνι πρέπει να πλένουμε μετά τα δόντια μας, Γι' αυτό είναι καλύτερο να τον πίνουμε με καλαμάκι ώστε να μην ακουμπάει καθόλου στα δόντια.

 

Για να συντηρούμε την φυσιολογική χλωρίδα του στόματος πρέπει να πίνουμε πολύ νερό, ώστε και το στόμα μας να είναι ενυδατωμένο. Η δίαιτα μας βοηθάει λοιπόν και σ'αυτό. Όσον αφορά τα στοματικά διαλύματα, θεωρώ ότι πρέπει να τα χρησιμοποιούμε μόνο αν μας το συστήσει ο γιατρός στο πλαίσιο κάποιας θεραπείας, γιατί γενικά διαταράσσουν την ισορροπία του στόματος, ενώ το αλκοόλ που περιέχουν ξηραίνει τη στοματική κοιλότητα (δηλ. το αντίθετο από την ενυδάτωση που θέλουμε). Όσον δε αφορά την κακοσμία, τα αποτελέσματά τους είναι πολύ επιφανειακά και πολύ προσωρινά. Καλύτερα να κάνουμε πλύσεις με αφέψημα μέντας ή γλυκάνισου, που είναι φυσικό και αφήνει μια ωραία γεύση στο στόμα, αντί για χημικίλα.

 

Τροφή που ωφελεί στην αποκατάσταση της ισορροπίας της χλωρίδας του στόματος είναι το γιαούρτι (εννοείται το παραδοσιακό γιαούρτι βλ. ανάρτηση γιαούρτι). Βοηθά στην καταπολέμηση της ουλίτιδας, της τερηδόνας, της οδοντικής πλάκας και γενικότερα των παθογόνων μικροοργανισμών ενώ αποικίζει το στόμα με ωφέλιμους μικροοργανισμούς (τα ίδια δηλαδή με το στομάχι). Έχουμε στο νου μας, όταν παίρνουμε αντιβίωση ( η οποία μπορεί να προκαλέσει και στοματίτιδα) να τρώμε, αν μπορούμε και 3 γιαούρτια την ημέρα δηλ.πρωι, μεσημέρι, βράδυ, για να προφυλάξουμε το στόμα, το στομάχι και το έντερο και να μην επιτραπεί η εξάπλωση της κάντιντα.