Ξαναρχίζω λοιπόν απ' την αρχή το ιστολόγιο μου mamalege.blogspot.com, το οποίο εξηφανίσθη προς άγνωστη κατεύθυνση, με τίτλο λίγο διαφορετικό ''Χρονία κνίδωση-Θεραπεία με διατροφή'' σε μία νέα διεύθυνση:
anneurtica.blogspot.com
και με ένα νέο mail:
annakal20@gmail.com και
annakal4@yahoo.gr
Θα ξανασυστηθώ λοιπόν από την αρχή και θα περιγράψω την περίπτωση μου ομοίως από την αρχή.
Είμαι η Άννα, 41 πλέον χρονών (όταν ξεκίνησα το παλιό ιστολόγιο ήμουν 39, περνάει ο καιρός) και ασχολούμαι με την κνίδωση από την ηλικία των 20. Πρόκειται για χρονία ιδιοπαθή κνίδωση. Αυτό θα πει τα εξής:
-
χρονία: έχει διαρκέσει πάνω από δύο μήνες (χα, χα, εδώ είναι για γέλια, γιατί το πάνω από δύο μήνες, στην περίπτωσή μου είναι εικοσιένα χρόνια με διαλείμματα).
Κάτω από δύο μήνες η κνίδωση λέγεται οξεία.
-
ιδιοπαθής: έχω κάνει ό,τι σχετική εξέταση υπάρχει και δεν υπάρχει (μέσα σε μια εικοσαετία έχεις άφθονο χρόνο για εξετάσεις) έχει βγει καθαρή και έχω περάσει στη σφαίρα της άγνωστης αιτιολογίας. Ανά διαστήματα οι γιατροί έχουν αποδώσει την κνίδωση σε διάφορες αερολογίες όπως άγχος, ψυχολογική πίεση κλπ. Καληνύχτα δηλαδή. Σαφώς το άγχος και η ψυχολογική πίεση συμβάλλει, εξάλλου η κνίδωση από μόνη της είναι ένα άγχος, αλλά δεν είναι η αιτία. Τουλάχιστον στην περίπτωσή μου.
Περιγραφή της κνίδωσης
Τα συμπτώματά της είναι τα εξής:
Όλο το σώμα εξωτερικώς (της μούρης περιλαμβανομένης) γεμίζει πετάλες δηλ. φουσκωμένα οιδήματα. Ξεκινούν από μέγεθος μικρού τσιμπήματος και αρχίζουν να απλώνονται, να ενώνονται δυο τρεις τέσσερις μαζί και να γίνονται ένας μεγάλος πομφός. Χαρακτηριστικό του πομφού είναι η υψηλή θερμοκρασία (το δέρμα σου φαίνεται ό,τι καίει, ειδικά αν το αγγίζεις με το ένα δάχτυλο και με το άλλο αγγίζεις υγιές δέρμα καταλαβαίνεις τη διαφορά), η αφόρητη φαγούρα (σκέψου τώρα να έχεις πομφούς σε όλο το σώμα, σε παίρνει η κλούβα απ' την τρέλα της φαγούρας) και το έντονο κόκκινο χρώμα. Αφού σε ταλαιπωρήσει όσο παίρνει, η πετάλα αρχίζει να ξεφουσκώνει, να χάνει το κόκκινο χρώμα, να μαζεύεται και τελικά εξαφανίζεται. Εντωμεταξύ κάπου αλλού, σε άλλο μέρος του σώματος μιά άλλη έχει βγει. Έτσι δημιουργείται ένα σώμα χάρτης, αλλού κόκκινες και μεγάλες, αλλού ελαφροκόκκινες που τώρα βγαίνουν (και οι δύο αυτές μορφές έχουν φαγούρα), αλλού ροζ που αρχίζουν να μαζεύονται, αλλού ξασπρισμένες που φεύγουν και αλλού υγιές δέρμα. Το θέαμα, σε περίπτωση που είναι εκτεταμένο, είναι τρομαχτικό. Υπάρχει περίπτωση να φεύγει από κοντά σου ο κόσμος με κραυγές (μου έχει συμβεί και αυτό) θεωρώντας ό,τι είναι κάτι κολλητικό που φυσικά δεν είναι. Καμία αλλεργία δεν είναι κολλητική
Οι πετάλες δεν είναι επάνω στο δέρμα. Αν τσιτώσεις την πετάλα με τά δάχτυλα, θα τη δεις να χάνει το κόκκινο χρώμα της και να έχει λεία επιφάνεια. Η πετάλα είναι φουσκωμένο τριχοειδές αγγείο που υπάρχει ακριβώς κάτω από το δέρμα.
Κάποια στιγμή θα (ξανα)μιλήσω για το μηχανισμό της κνίδωσης και των αλλεργιών γενικότερα.
Αφορμές της κνίδωσης
Και λέω αφορμές, γιατί η αιτία της στη συμβατική ιατρική είναι άγνωστη, η κνίδωσή σου είναι ιδιοπαθής, δηλ. την έχεις μόνο εσύ για λόγους που ξέρει μόνο το σώμα σου και δεν γνωρίζουν οι γιατροί. Αυτό θα πει ιδιοπαθής, ουσιαστικά.
Αφορμές όμως είναι γνωστές π.χ
-κνίδωση από πίεση. Αυτή είναι η δικιά μου κνίδωση. Όπου πιέζεται ή τρίβεται το σώμα, πετάει πετάλες π.χ
κουβάλησες μια βαριά τσάντα στον ώμο; Έβγαλες πετάλες στον ώμο
-πήγαινες πάνω κάτω στη λαΪκή για να βρεις τον πιο φτηνό ντοματά, κουβαλώντας τις βαριές σακούλες; Έβγαλες πετάλες στα χέρια μαζί με αγγειοοίδημα. Το αγγειοοίδημα είναι γενικότερο πρήξιμο στην περιοχή, δεν βλέπεις πετάλα αλλά συνολικά ένα φουσκωμένο π.χ χέρι που δεν μπορείς να το κλείσεις, μάτι που δεν μπορείς να τ'ανοίξεις κοκ.
-φόρεσες στενό τζην; Όταν θα το βγάλεις σε περιμένει μια μεγάλη έκπληξη. Τα πόδια σου θα είναι χάρτης από πάνω ως κάτω, αλλά μάλλον θα το έχεις ήδη καταλάβει από την αφόρητη φαγούρα
-κοιμήθηκες το βράδυ σε ακατάλληλο στρώμα και δεν φρόντιζες να μισοξυπνάς για ν'αλλάζεις θέσεις ύπνου, ώστε να μην πιέζεται το ίδιο μέρος πολλές ώρες; Το ξημέρωμα θα σε βρει με νέες πετάλες σε διάφορα σημεία και η ημέρα σου θα πάει από το πρωι σκατά.
Υπάρχουν κι άλλες αφορμές κνίδωσης: κνίδωση από φυσικά αίτια π.χ ήλιο, κρύο, νερό κλπ, κνίδωση χολινεργική (όταν αρχίζεις να κινείσαι) κλπ.
Επαναλαμβάνω, αφορμές. Γιατί η αιτία θα ήταν να ξέρω γιατί όταν σηκώνω σακούλα να πρήζεται το χέρι; Το βάρος δεν μπορεί να θεωρηθεί αιτία, η αιτία είναι μέσα στον οργανισμό.
Πώς αντιμετωπίζεται η κνίδωση;
Η πορεία όλων μας είναι η εξής. Ξεκινάμε έντρομοι από τον παθολόγο ή το δερματολόγο, οι οποίοι μας παραπέμπουν στον αλλεργιολόγο. Αυτός σου δίνει τι εξετάσεις πρέπει να κάνεις. Αν βγουν όλες καθαρές και η κνίδωσή σου δεν οφείλεται σε κάποια υποκρυπτόμενη ασθένεια, κάνει διάφορα πειράματα και σου βγάζει ένα φαρμακευτικό σχήμα με αντισταμινικά, το οποίο ακολουθείς για να μπορείς να την παλεύεις κάθε μέρα. Το σχήμα δεν είναι θεραπευτικό, είναι συμπτωματικό δηλ. ανακουφιστικό, δεν θεραπεύει την αιτία, αφού δεν γνωρίζουν την αιτία. Αν σταματήσεις τα χάπια η κνίδωση επανακάμπτει.
Αφού λοιπόν δεν βρίσκεις άκρη με τη συμβατική ιατρική, αρχίζεις να κάνεις διάφορα:
ματζούνια, κουφές θεραπείες της Ασίας, ομοιοπαθητική, ρεφλεξολόγους, σοφές γριές, πρακτικούς, κομπογιαννίτες, τα πάντα, ελπίζοντας να βρεις τη λύση.
Αυτά όλα τα έχω κάνει και εγώ, και άλλα επίσης που δεν αναφέρω.
Το θέμα είναι: Βρίσκεις λύση; Εγώ τουλάχιστον δεν βρήκα.
Πώς την περνάει ο ασθενής με χρονία κνίδωση;
Δύσκολα. Γυρίζει συνέχεια στους γιατρούς και στους υπολοίπους, απαγοητεύεται, τον παίρνει από κάτω, κλαίει και οδύρεται, ξαποσταίνει λίγο και ξαναρχίζει αυτό το φαύλο κύκλο. Δεν μπορεί να ντυθεί όπως θέλει (η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών είναι νέες γυναίκες), πολλές φορές είναι αναγκαίο να ντύνεται ως καλόγρια ή αράβισσα με μπούρκα, δεν μπορεί να βγει στην παραλία, πάει ταξίδι και δεν μπορεί να κουβαλήσει τη βαλίτσα γιατί έχει μέσα διάφορα ρούχα, ανάλογα με το πού θα βγει η κνίδωση κάθε μέρα, γενικά όμως δεν ταξιδεύει γιατί τα άθλια στρώματα των ξενοδοχείων και των ενοικιαζομένων δωματίων χειροτερεύουν την κατάσταση, πιστεύει ότι είναι αποκρουστική (σε περίπτωση μεγάλης έξαρσης είναι όντως), πιθανότατα καταλήγει σε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αναζητώντας επί χρόνια την αιτία της κνίδωσης σε δέντρα, γύρες, καλλυντικά, σκύλους, γάτες, τρόφιμα, κάνει ατέλειωτες δοκιμές και πάνω απ' όλα είναι βασικά μόνη της σε αυτό. Ο κόσμος θεωρεί ότι μια αλλεργία δεν είναι κάτι σπουδαίο και δεν έχεις δικαίωμα να τον ζαλίζεις με αυτό. Πράγματι δεν είναι απειλητικό για τη ζωή, αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τις ψυχολογικές συνέπειες και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Οι χρόνιες αρρώστιες πάντα αφήνουν κουσούρια και πιθανόν να θέλουν επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη.
Θεραπεία
Υπάρχει, τουλάχιστον για τη δικιά μου περίπτωση, βρήκα και την αιτία και τη θεραπεία. Όχι μόνη μου. Ήταν το αποτέλεσμα προσευχής ετών. Ο τρόπος με τον οποίο έφτασα στη λύση αποτελεί αληθινό θαύμα. Βρέθηκα στα κατάλληλα μέρη την κατάλληλη στιγμή, συνάντησα τα κατάλληλα πρόσωπα και διάβασα τα κατάλληλα βιβλία, ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε. Αποδίδω τη θεραπεία μου στη θεία Πρόνοια. Στο παλιό ιστολόγιο είχα την ανάρτηση ''Η πορεία προς τη θεραπεία-ένα αληθινό θαύμα'', όπου περιέγραφα με λεπτομέρειες πώς μέσα σε δυο μήνες ανακάλυψα τη θεραπεία μιας ασθένειας που με ταλαιπώρησε επί μία εικοσαετία.
Με την ανάρτηση αυτή εκπλήρωσα και το τάμα μου να δημοσιοποιήσω όσα έγιναν σε μένα. Ίσως κάποια στιγμή, αν δω ό,τι πρέπει, να επαναλάβω την ανάρτηση
Το μυστικό λοιπόν ήταν ένα: Διατροφή.
Απίστευτα απλό και συγκλονιστικά αποτελεσματικό.
Την ειδική μου δίαιτα θα την ανεβάσω λοιπόν στην επόμενη ανάρτηση.