Πράσινα λαχανικά- ΣΠΑΝΑΚΙ

Το σπανάκι περιέχει μεγάλες ποσότητες σιδήρου και ασβεστίου, ωστόσο αυτές δεν απορροφούνται άμεσα από τον οργανισμό, γιατί περιέχει μεγάλες ποσότητες οξαλικού οξέος, το οποίο δεσμεύει τα μέταλλα και έτσι αυτά αποβάλλονται ως αδιάλυτα άλατα. Έτσι η περίπτωση Ποπάυ μάλλον δεν ισχύει. Ωστόσο όταν τρώμε σπανάκι, προκειμένου να βοηθήσουμε να απορροφηθεί όσος σίδηρος είναι δυνατόν πρέπει να λαμβάνουμε συγχρόνως τρόφιμο με βιταμίνη C, δηλ. είτε να ρίξουμε λεμόνι στο σπανάκι μας ή να φάμε μαζί και πιπεριές.

Αντίθετα η μεγάλη χρησιμότητά του έγκειται στο ότι είναι πλούσιο σε χλωροφύλλη και φυλλικό οξύ  μεγάλης απορροφητικότητας. Είναι λοιπόν ιδανικό για ασθενείς με αναιμία και χρόνια πνευματική κόπωση όπως επίσης και για τις έγκυες και όσες προγραμματίζουν εγκυμοσύνη. Το σπανάκι είναι επίσης πλούσιο σε καροτενοειδή, περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες ακόμη και από τα καρότα. Έτσι οι ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι καπνιστές πρέπει να τρώνε πολύ σπανάκι.

Το σπανάκι συμβάλλει επίσης στην καλή όραση. Προστατεύει από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας που συμβαίνει καθώς γερνάει ο άνθρωπος ( με την ουσία λουτεϊνη που περιέχει. Η απορροφητικότητα της λουτεϊνης αυξάνεται αν στο σπανάκι βάλουμε λάδι). Επίσης μπορεί να καθυστερήσει την εκφύλιση των νευρικών κυττάρων που επέρχεται με τα γηρατειά. Περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά.

Βοηθά στην καλή λειτουργία του εντέρου και στην οξυγόνωση του οργανισμού.

Ωστόσο άτομα με ουρική αρθρίτιδα θα πρέπει να αποφεύγουν το σπανάκι γιατί περιέχει σημαντική ποσότητα ουρικού οξέος.

Τρώγεται συνήθως μαγειρεμένο και πιο σπάνια ωμό ανακατεμένο σε πράσινες σαλάτες. Εάν μαγειρευτεί πρέπει να καταναλώνεται επι τόπου ή να τρώγεται κρύο. Δεν επιτρέπεται να ξαναζεσταθεί γιατί σχηματίζει τοξικές ενώσεις. Φτιάξτε λοιπόν σπανακόρυζο μόνο για μια φορά και τη σπανακόπιτα μην την ξαναζεσταίνετε, τρώγεται ευχάριστα και κρύα.

Πράσινα λαχανικά -ΜΑΡΟΥΛΙ

Πασίγνωστο λαχανικό και η πιο συνηθισμένη χειμωνιάτικη σαλάτα (ορισμένοι  βέβαια το προτιμούν και το καλοκαίρι).Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν μανία με το μαρούλι εξού και μια ποικιλία του λέγεται Ρομάνα (και μάλλον και η σαλάτα του Καίσαρα που έχει βασικό συστατικό το μαρούλι εκεί παραπέμπει).

 Είναι εύκολο στην καλλιέργεια και μπορεί να το καλλιεργήσει και ένας ερασιτέχνης (δηλ. εμείς) στον κήπο του, απαιτεί όμως γόνιμο έδαφος. Επειδή η μια σπορά φυτρώνει όλη μαζί και γεμίζεις μαρούλια που δεν ξέρεις τι να τα κάνεις, πρέπει να κάνεις σπορά κάθε 2-3 εβδομάδες ώστε να έχεις  μαρούλια όλο τον καιρό. Τα μαρούλια θέλουν τακτικό πότισμα, αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορείς να τα φυτέψεις στο μακρινό χωράφι σου και να πηγαίνεις που και που να τα βλέπεις, πρέπει να είσαι κοντά για να τα ποτίζεις ακόμη και κάθε μέρα σε περίπτωση που δεν βρέχει.

Το μαρούλι εκτός από σαλάτα μπορεί και να μαγειρευτεί για να συνοδέψει το κρέας π.χ φρικασέ. Βέβαια τις ιδιότητες  του τις δίνει εξ ολοκλήρου μόνο όταν είναι ωμό.

Το μαρούλι θέλει πολύ καλό πλύσιμο κάτω από τρεχούμενο νερό, όπως και όλα τα φυλλώδη λαχανικά που καταναλώνονται ωμά. Για να μην ξοδεύουμε όμως παρα πολύ νερό που είναι κι αυτό πολύτιμο, ακολουθούμε την εξής μέθοδο:

Κόβουμε το κοτσανάκι κάτω κάτω, χωρίζουμε τα φύλλα, τα βάζουμε σε λεκάνη με νερό και κάνουμε ένα πρώτο πλύσιμο για να φύγουν τα χώματα. Αλλάζουμε νερά  τρίβοντας και ξεπλένοντας μέχρι να δούμε ότι έχει καθαρίσει το χώμα. Κατόπιν κάτω από το τρεχούμενο νερό τα τρίβουμε με τα χέρια μας γρήγορα αλλά σχολαστικά  και τα ξεπλένουμε (ειδικά τα σημεία που ήταν κοντά στο κοτσάνι). Έτσι είμαστε σίγουροι ότι το μαρούλι μας είναι καλοπλυμένο. Άλλη μέθοδος για να σκοτωθούν τα επικίνδυνα  που μπορεί να έχει είναι να τα αφήσουμε μερικές ώρες στη λεκάνη με καθαρό νερό και ξύδι. Βέβαια τότε χάνονται και συστατικά, είτε διαλύονται στο νερό π.χ υδροδιαλυτές βιταμίνες ή τα σκοτώνει κι αυτά το ξύδι μαζί με τα επικίνδυνα.

Στη συνέχεια, αν έχουμε πλύνει παραπάνω απ' όσα θα φάμε επιτόπου, τα στραγγίζουμε πολύ καλά στο χειροκίνητο στραγγιστήρι και τα κλείνουμε σε τάπερ. Αντέχουν 1-2 μέρες ακόμη, την πρώτη μέρα είναι δροσερά, τη δεύτερη είναι  λιγότερο. Ωστόσο αυτό είναι μια καλή λύση για να μην πλένουμε συνέχεια μαρούλια. Μπορούμε να πλύνουμε για 2-3 μέρες και να το έχουμε στο ψυγείο.

Το μαρούλι αποτελείται κατά 95% από νερό. Περιέχει πολλές βιταμίνες, μέταλλα και υψηλά ποσοστά ασβεστίου, άφθονο φυλλικό οξύ (απαραίτητο για όλους και ειδικά για τις εγκύους) και καροτενοειδή (όσο πιο σκούρα τα φύλλα τόσο πιο πλούσια τα καροτενοειδή).

Είναι αποτοξινωτικό και ευστόμαχο.Επίσης διουρητικό. Βοηθά στις αρθρίτιδες και στους ρευματισμούς. Ενισχύει το ανοσοποιητικό και προστατεύει από τις ασθένειες φθοράς.
Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες κι έτσι βοηθά στα προβλήματα δυσκοιλιότητας. Ωφελεί στην καρδιά και προστατεύει από εμφράγματα και εγκεφαλικά. Δρα κατά της υπέρτασης.
Έχει ηρεμιστικά αποτελέσματα (ο χυμός του άγριου μαρουλιού έχει τις ίδιες ιδιότητες με μια μικρή ποσότητα οπίου. Ο καλλιεργημένος απόγονός του έχει διατηρήσει μια ηρεμιστική δράση). Επίσης φέρνει ύπνο- μια μαρουλοσαλάτα για βραδινό είναι πολύ πιο υγιεινή λύση από τα υπνωτικά χάπια. Είναι λοιπόν ιδανικό για αϋπνίες και εκνευρισμό.
Βρασμένα φύλλα μαρουλιού γίνονται κατάπλασμα για τσιμπήματα εντόμων και καλόγερους. Τοποθετούνται ζεστά όσο να μην είναι δυσάρεστα στο δέρμα (δηλ. να μην καίνε).
Μια μαρουλοσαλάτα με φρέσκο κρεμμυδάκι, άνηθο, μαϊντανό, λαδολέμονο μαζί με  μαύρο ψωμί (για όσους έχουν καθαρίσει και τρώνε ψωμί) κι ελιές αποτελεί ένα πλήρες γεύμα.
Και τέλος κάτι για το θείο μου:
Ο θείος μου υποφέρει από εκφυλιστική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος και την περνάει δύσκολα. Κάθε βράδυ τρώει μαρουλοσαλάτα με ένα τοστ. Λέει ότι αν δεν φάει μαρούλι αισθάνεται πολύ χειρότερα, ότι το μαρούλι τον βοηθάει πολύ. Η θεία, όπου και να βρίσκεται, πρέπει στις εννιά να γυρίσει στο σπίτι για να ετοιμάσει τη μαρουλοσαλάτα. Αλλιώς υπάρχει αιτία συζυγικού καυγά.

Πράσινα λαχανικά- ΜΠΡΟΚΟΛΟ

Σούπερ αντιοξειδωτική τροφή. Εάν δεν σας αρέσει και πολύ η γεύση του, βάλτε του λαδολέμονο. Έτσι γίνεται πολύ πιο νόστιμο και τοπ αντιμυκητισιακό τρόφιμο.

Θέλει καλό πλύσιμο να φύγουν τα χώματα, σαλιγκαράκια κλπ (η ύπαρξη σαλιγκαρακίων και λοιπών ζουζουνοειδών στα λαχανικά αποδεικνύει ότι είναι ασφαλή για κατανάλωση- αφού δεν ψόφησαν αυτά, μπορούμε να τα φάμε άφοβα). Μετά σύντομο βράσιμο σε λίγο νερό ή ακόμη καλύτερα στον ατμομάγειρα ή στην ειδική κατσαρόλα που μαγειρεύει τα λαχανικά σε ατμό γιατί έτσι διατηρεί  πολύ καλύτερα τα συστατικά του. Είναι έτοιμο όταν τρυπιέται το κοτσάνι του  με το πηρούνι.

Σημειώνω ότι το μπρόκολο και τα υπόλοιπα σταυρανθή δεν πρέπει να τα καταναλώνουμε μαζί με ψάρι γιατί δεν αφήνουν τα πολύτιμα συστατικά του ψαριού ν'απορροφηθούν από τον οργανισμό. Περισσότερα θα γράψω στην ανάρτηση για τους συνδυασμούς τροφίμων.

Το μπρόκολο και τα συγγενικά του είδη (λάχανο, κουνουπίδι κλπ)  περιέχουν ουσίες που αντιδρούν στην καταστροφή των κυττάρων από ασθένειες φθοράς και είναι εξαιρετικό προστατευτικό  κυρίως για το έντερο.

Το μπρόκολο βοηθά στα δερματικά προβλήματα, στην αναιμία και στη χρονία κόπωση. Καταπολεμά το στρες και είναι ευεργετικό για όσες προγραμματίζουν εγκυμοσύνη.

Περιέχει διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C από το πορτοκάλι και τόσο ασβέστιο  όσο και το πλήρες γάλα.

Υπάρχουν διάφορες συνταγές για να μαγειρέψουμε το μπρόκολο. Ωστόσο το καλύτερο είναι να το τρώμε σαλάτα, τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα το χειμώνα.

ΚΟΥΡΚΟΥΜΑΣ

Ο κουρκουμάς ανήκει στην ίδια οικογένεια με το τζίντζερ (είναι μια παρόμοια ρίζα που από μεσα είναι κατακίτρινη). Κλασικό μπαχαρικό της ανατολής και ειδικά των Ινδιών, αποτελεί και ένα από τα συστατικά του κάρυ. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι το κίτρινο χρώμα του γι'αυτό χρησιμοποιείται για να χρωματίζει διάφορα τρόφιμα (στην Ασία φτιάχνουν και βαφές μαλλιών ή βάφουν και υφάσματα). Ο συνδυασμός του δε με μαύρο πιπέρι, ενισχύει κατά πολύ τις ιδιότητές του.

Είναι αποτοξινωτικό, ειδικά του συκωτιού, ισχυρό αντιοξειδωτικό και ισχυρό αντιφλεγμονώδες. Μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης στον οργανισμό. Βοηθά στην πρόληψη και τη θεραπεία του κρυολογήματος. Δρα εναντίον των πόνων - ειδικά των αρθριτικών και των ρευματικών. Είναι ήπιο αντισηπτικό.
Ανακουφίζει όλες τις αλλεργίες είτε του δέρματος είτε του αναπνευστικού. Παλαιότερα συνήθιζαν να βάζουν επάνω στα αλλεργικά εξανθήματα  γιαούρτι ανακατεμένο με κουρκουμά.
Επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι είναι ισχυρό μυκητοκτόνο. Κατά τα πειράματα αποδείχθηκε ότι εμπόδιζε την κάντιντα να εγκατατασταθεί στα τοιχώματα του πεπτικού συστήματος δηλ. του κύριου τόπου εγκατάστασής της.
 Πάντως όσοι έχουν έλκος ή πέτρες δεν πρέπει να  καταναλώνουν  κουρκουμά συχνά.
Τον κουρκουμά τον βρίσκουμε εύκολα σε όλα τα μεγάλα μπαχαράδικα. Ξεκινάμε απλά στη μαγειρική μας προσθέτοντας τον στο ρύζι μας, στα όσπρια, στις σούπες. Από κει και πέρα υπάρχουν στο διαδίκτυο άπειρες συνταγές πιο εξειδικευμένες.

ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑ Ή ΤΖΙΝΤΖΕΡ ....

.... ή ζιγγιβέρι

Η ρίζα αυτή  έχει ένα παράξενο σχήμα που μοιάζει με το ανθρώπινο σώμα γι'αυτό και στην Άπω Ανατολή θεωρούνταν πανάκεια για όλες τις αρρώστιες του σώματος. Είναι φυτό ευαίσθητο και η καλλιέργειά του έχει ειδικές απαιτήσεις.  Προέρχεται από την ανατολή αλλά σήμερα η καλύτερη ποιότητα καλλιεργείται στη Τζαμάικα. Η γεύση της είναι  πικάντικη, πιπεράτη. Χρησιμοποιείται είτε φρέσκια είτε αποξηραμένη (σκόνη τζίντζερ).

Το νωπό τζίντερ  υπό τη μορφή αφεψήματος (μαζί με κανέλλα) χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό και εφιδρωτικό σε κρυολογήματα και ψύξεις.

Το αιθέριο έλαιο μπορεί να προστεθεί στο λάδι με το οποίο γίνεται μασάζ για ρευματισμούς, οσφυαλγία και μυικούς πόνους. Επίσης μπορεί να προστεθεί σε ζεστό ποδόλουτρο, προκειμένου να προλάβουμε κρυολογήματα και ιώσεις.

Είναι  αποτοξινωτικό και μάλιστα αποτοξινωτικό του συκωτιού, θερμαντικό, τονωτικό της καρδιάς και της κυκλοφορίας του αίματος.

Ενισχύει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος και καταπολεμά τη ναυτία.

Έχει αντιμυκητιασικές, αντιοξειδωτικές, αντισηπτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιρευματικές, αντιπυρετικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Βοηθά στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας

Συντήρηση και καθάρισμα
Με τη φλούδα της  η ρίζα συντηρείται στο ψυγείο 15 μέρες περίπου. Ξεφλουδίζουμε από τη ρίζα με καθαριστήρι ή  μαχαίρι όσο θέλουμε να καταναλώσουμε, το κόβουμε φέτα και μετά μπαστουνάκια και το τρώμε.  Από ασθενή έχω τσεκάρει ότι αυτός ο τρόπος κατανάλωσης τον βοήθησε παρα πολύ στο θέμα της αρθρίτιδας του, τόσο στον πόνο όσο και στην παραμόρφωση.

 Αν το θέλουμε για μαγείρεμα, ψιλοκόβουμε τη ρίζα ή την τρίβουμε στον τρίφτη.

Χυμός για κρυολόγημα και ναυτία

Στον αποχυμωτή μισό μήλο, δύο καρότα και 2 εκατοστά ρίζα τζίντζερ

Η κατανάλωση τζίντζερ πάντως δεν ενδείκνυται για μακροχρόνια χρήση, γιατί έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες.

ΘΡΟΥΜΠΙ

Το θρούμπι φυτρώνει κι αυτό στα βουνά των μεσογειακών χωρών (κυρίως της ανατολικής Μεσογείου δηλ. εδώ). Συνήθως κάπου παραδίπλα θα υπάρχει και θυμάρι. Το μαζεύουμε το καλοκαίρι, πάντα απόγευμα όπως και όλα τα χόρτα και τα βότανα. Είναι φυτό που  το προτιμάνε και οι μέλισσες που μαζεύουν υλικά για το μέλι τους. Γι'αυτό προσοχή όταν το μαζεύουμε μην μαζέψουμε και καμιά μέλισσα ή κανα κεντρί.

Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν μ'αυτό το θρυμβίτη οίνο. Αυτή η χρήση έφτασε μέχρι σήμερα και στο χωνί του βαρελιού που ρίχνουνε το μούστο, βάζουν κλαδιά θρουμπιού όπως επίσης  πλένουν τα βαρέλια του κρασιού για να τα απολυμάνουν από τους παραμύκητες, πριν βάλουν το καινούριο κρασί.

Στα χωριά της Κρήτης αλείφουν τα ζώα με αφέψημα θρουμπιού για να καταπολεμήσουν τις φθειριάσεις

Είναι ισχυρό αντιμυκητιασικό  και βακτηριοκτόνο ( χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία εναντίον 25 μυκήτων και 10 ποικιλιών σταφυλόκοκκου)

Είναι αποτοξινωτικό και βοηθά στα αρθριτικά, στους ρευματισμούς, στην ουρική αρθρίτιδα και στις πέτρες των νεφρών.

Είναι χωνευτικό και τονωτικό. Ανοίγει την όρεξη και προκαλεί ευχάριστη διάθεση στους κουρασμένους και φιλάσθενους οργανισμούς.

Είναι αντιδιαρροϊκό, σπασμολυτικό (ιδιαίτερα για το έντερο, απ' το οποίο διώχνει και τα αέρια), καταπραϋνει τους πόνους του κολικού, θεραπεύει τα κρυολογήματα του στομαχιού. Δρα κατά των εντερικών παρασίτων.

Είναι αποχρεμπτικό, χρήσιμο στις βρογχίτιδες και στο άσθμα. Καταπολεμά τον πονόλαιμο και τον πονόδοντο (με γαργάρες από το αφέψημά του).
Καταπολεμά την αϋπνία και δρα θετικά στις νευροπάθειες.

Στη μαγειρική χρησιμοποιείται όπως η ρίγανη και μ'αυτό αρωματίζονται κυρίως τα κάθε λογής όσπρια, όπως επίσης και οι ελιές (εξ ου και ελιές θρούμπες), είναι δε από τα συνήθη συστατικά της μαρινάτας του κρέατος.

EΛΑΙΟΛΑΔΟ

Από τα πιο πολύτιμα τρόφιμα, τρόφιμο επιβίωσης. Στην κατοχή περιουσίες άλλαζαν χέρια για ντενεκέδες λάδι στη μαύρη αγορά, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιβίωση της οικογένειας.

Η διατροφική και φαρμακευτική του αξία είναι αναγνωρισμένη από την αρχαιότητα.
Στην αρχαία Αίγυπτο, το λάδι θεωρούνταν ιερό όπως και το ψωμί. Στην Αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Αθηναίοι επέλεξαν ως προστάτιδα της πόλης τους την Αθηνά, επειδή τους χάρισε το ελαιόδενδρο, σύμβολο της ειρήνης (μιας και ο πόλεμος κατέστρεφε τα ελαιόδενδρα), της σοφίας και του πλούτου. Οι αρχαιολογικές έρευνες απέδειξαν ότι οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι χρησιμοποιούσαν άφθονο λάδι στην κουζίνα τους. Οι Ολυμπιονίκες της αρχαιότητας (πριν αρχίσουν οι σπόνσορες) έπαιρναν για έπαθλο ένα στεφάνι από κλαδιά αγριελιάς. Στην παλαιά Διαθήκη, το περιστέρι ανήγγειλε στο Νώε το τέλος του κατακλυσμού και την υποχώρηση των νερών, κρατώντας στο ράμφος του ένα κλαδάκι ελιάς.  Ο καλός Σαμαρείτης της παραβολής του Ευαγγελίου χρησιμοποίησε κρασί και λάδι (αντισηπτικό και επουλωτικό αντίστοιχα) για να περιποιηθεί τα τραύματα του χτυπημένου.
Στην ορθοδοξία το λάδι ως σύμβολο του θείου ελέους χρησιμοποιείται στη θεία λατρεία: στο βάπτισμα (όπου όλο το σώμα του μωρού αλείφεται με λάδι), το χρίσμα και το ευχέλαιο. Το Άγιο Μύρο, που παρασκευάζεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τη Μεγάλη Εβδομάδα, φτιάχνεται με 36 ευώδεις ουσίες που διαλύονται μέσα σε λάδι και κρασί.
Είναι βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής. Στη σχετική πυραμίδα, ανήκει στα τρόφιμα που πρέπει να καταναλώνονται καθημερινά. Οι μεγαλύτερες ποσότητες ελαιολάδου παράγονται κατά σειρά στην Ισπανία, στην Ιταλία και την Ελλάδα. Το καλύτερο όμως ποιοτικά λάδι είναι το ελληνικό.

Το λάδι χρησιμοποιείται ως ανεκτίμητο τρόφιμο, ως φάρμακο, ως καλλυντικό, στην  παρασκευή αρωμάτων, ως συντηρητικό, ως καθαριστικό.

Το ελαιόλαδο είναι ισχυρότατο αντιοξειδωτικό (περιέχει περίπου 40 αντιοξειδωτικές ουσίες). Είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και περιέχει άφθονη βιταμίνη Ε της καλύτερης μορφής (μορφή Α), η οποία, εκτός των άλλων, καθυστερεί και τη γήρανση.

Βοηθά στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Παλιά, στα χωριά που δεν είχαν φάρμακα, έπιναν κουταλιές ωμό λάδι για τα προβλήματα του στομαχιού, το έλκος κλπ. Επίσης ενισχύει τις περισταλτικές κινήσεις του εντέρου. Το θέμα της δυσκοιλιότητας αντιμετωπίζεται  με ένα κουταλάκι ωμό λάδι, που το πίνουμε κάθε πρωι νηστικοί.

Προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα γιατί εμποδίζει τη δημιουργία θρομβώσεων. Βοηθά στη διατήρηση των επιπέδων της καλής χοληστερίνης και στη μείωση της κακής. Έτσι μειώνεται ο κίνδυνος για καρδιακή προσβολή.

Βοηθά την ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, του εγκεφάλου και των οστών των παιδιών.
Έχει αναλγητική και αντιφλεγμονώδη δράση.

Συμβάλλει στη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος, κάτι που είναι σημαντικό και για τη μυκητίαση γιατί τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα τρέφουν την κάντιντα. Ενισχύει το ανοσοποιητικό.
Το συστατικό του λαδιού oleuropein έχει ισχυρές αντιμυκητισιακές ιδιότητες.

Διευκολύνει την απορρόφηση από τον οργανισμό πολλών χρήσιμων συστατικών που υπάρχουν στα τρόφιμα, όπως οι λιποδιαλυτές βιταμίνες, το λυκοπένιο, το ασβέστιο κλπ

Το ελαιόλαδο πρέπει να καταναλώνεται ωμό προκειμένου ν'απολαύσουμε όλα τα οφέλη του. Στο μαγείρεμα, όπου είναι δυνατόν, πρέπει να μπαίνει προς το τέλος του μαγειρέματος (π.χ στα όσπρια). Επίσης είναι το μόνο λάδι στο οποίο  πρέπει να τηγανίζουμε (εφόσον τρώμε τηγανητά), γιατί καίγεται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία. Επίσης στο ίδιο ελαιόλαδο μπορούμε να τηγανίσουμε και δεύτερη ή και τρίτη φορά (αφού το σουρώσουμε) ή μετά το τηγάνισμα να το χρησιμοποιήσουμε στο μαγείρεμα στην κατσαρόλα.

Η κατανάλωση ωμού ελαιολάδου, αντίθετα απ' ότι πιστεύεται, βοηθά στο να χάνουμε πόντους κυρίως γύρω από τη μέση όπου κατοικοεδρεύει το κακό λίπος που είναι συσχετισμένο με τα εμφράγματα.

 Ποιότητα και συντήρηση
Το καλύτερο λάδι για τη διατροφή μας είναι το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, δηλ. αυτό που δεν έχει υποστεί χημική επεξεργασία και έχει οξύτητα μικρότερη του 1% και μετά το παρθένο ελαιόλαδο το οποίο επίσης δεν έχει υποστεί χημική επεξεργασία και έχει οξύτητα μικρότερη του 2%.

Η καλύτερη συντήρηση είναι να το βγάλουμε από τον τενεκέ και να γεμίσουμε μεγάλα σκούρα γυάλινα μπουκάλια, τα οποία θα φυλάξουμε σε μέρος σκοτεινό, ξηρό, αεριζόμενο, χωρίς υγρασία και με  φυσιολογική θερμοκρασία δωματίου. Πρέπει ν'αποφεύγεται η  έκθεση του  ελαιολάδου στο φως και στον αέρα καθώς και σε υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και σε οσμές.

Πολλά ελαιόλαδα που παράγονται στη χώρα μας είναι προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης. Εγώ προσωπικά, αν και μου αρέσουν τα περισσότερα, απ' όλα προτιμώ το λάδι Κρανιδίου.

Σαν καλλυντικό  και γενικότερα για εξωτερική χρήση το λάδι έχει πολλές χρήσεις. Παραθέτω μερικές που τις έχω δοκιμάσει μόνη μου:
α) Ενυδατικό για ξηρά και ταλαιπωρημένα μαλλιά καθώς και μαλακτικό.
Περνάμε τα μαλλιά με λάδι, τα τυλίγουμε σε ζεσταμένη πετσέτα και μετά από μερικές ώρες λουζόμαστε. Τα μαλλιά γίνονται μαλακά, γυαλιστερά και ξεμπερδεύουν εύκολα.
β)-Μάσκα για απολέπιση. Μικρή ποσότητα λάδι με αλάτι. Τρίβουμε απαλά το πρόσωπο, εκτός από την περιοχή των ματιών. Ξεπλένουμε με νερό και ένα ήπιο σαπούνι. Το δέρμα μένει μαλακό και λείο. Εφαρμόζουμε κάθε 15 μέρες.
-Μάσκα αντιγηραντική. Μπορούμε να αλείψουμε το πρόσωπο με ελάχιστη ποσότητα λαδολέμονου, ώστε να μπορεί ν' απορροφηθεί για μερικές ώρες. Καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν τις ρυτίδες. Βουτάμε δηλ. τα ακροδάχτυλα στο λαδολέμονο και αλείφουμε το πρόσωπο.
γ) Νύχια που υποφέρουν από λειχήνες και σπασίματα -Νύχια αδύναμα ή εύθραστα. Τα περνάμε με ένα βαμβάκι βουτηγμένο στο λάδι και αφήνουμε να δράσει.
δ)Τα ξερά και σκασμένα χείλη μπορούμε να τα αλείψουμε με μια ελάχιστη ποσότητα λαδιού. Περιμένουμε ν'απορροφηθεί  και σκουπίζουμε ότι περισσεύει.
ε) Όταν χτυπάμε κάπου ή εμείς ή κυρίως τα παιδιά, αμέσως αλείφουμε την περιοχή του χτυπήματος με λάδι (ή και βούτυρο). Εμποδίζει το πρήξιμο και τη δημιουργία μελανιάς
στ)Αντί για τις ακριβές και γεμάτες χημικά κρέμες κατά του συγκάματος, μετά από κάθε πλύσιμο και αλλαγή πάνας, απλώνουμε στον ποπό του μωρού λίγο λάδι. Δημιουργεί στρώμα προστασίας και το μωρό δεν συγκαίεται ποτέ. Ακόμη και αν έχει ήδη συγκαεί, περνάμε συχνά την περιοχή με λάδι και το σύγκαμα επουλώνεται γρήγορα.
ζ) Λάδι  μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μασάζ όλου του σώματος και επιπλέον για βρεφικό  μασάζ. Επίσης μπορεί να γίνεται επάλειψη σε όποιο μέρος του σώματος υποφέρει από ξηρότητα.
η) Με λάδι μπορούμε επίσης να τρίβουμε την κοιλίτσα των μωρών για να τα ανακουφίσουμε από τους πόνους των κολικών.

ΡΙΓΑΝΗ

Η ρίγανη φυτρώνει άφθονη στα ελληνικά βουνά και την εποχή της ανθοφορίας η εικόνα είναι μαγευτική. Την μαζεύουμε από Ιούνιο έως και Σεπτέμβριο (η συλλογή όλων των βοτάνων είναι καλό να γίνεται τις απογευματινές ώρες), την ξεραίνουμε στη σκιά (κρεμάμε τα ματσάκια ανάποδα), την τρίβουμε, τη φυλάμε σε γυάλινο βάζο και τη χρησιμοποιούμε ως τρόφιμο και ως φάρμακο. Εκτός από την άγρια ρίγανη υπάρχει και η ήμερη (καλλιεργημένη) που πωλείται στα καταστήματα, η μυρωδιά όμως και το άρωμα της άγριας δεν συγκρίνεται.

Έχει  ισχυρές αντιοξειδωτικές και μικροβιοκτόνες ιδιότητες . Είναι  τονωτικό  ευστόμαχο, ορεκτικό και διεγερτικό.

Αφέψημα ρίγανης σκέτο βοηθά να σταματήσει η ευκοιλιότητα.  Αφέψημα ρίγανης με γλυκάνισο και λίγο μέλι βοηθά στα προβλήματα που προκαλούν τα αέρια του εντέρου.
Μια κούπα αφέψημα ρίγανης ανακουφίζει άμεσα από το άγχος και τη νευρικότητα, συν λίγο μέλι δρα ως ηρεμιστικό κατά της αϋπνίας.

Βοηθά στους ρευματισμούς, στις αρθρίτιδες, στους πόνους των δοντιών (με γαργάρες ή με μάσημα των φύλλων). Είναι ισχυρό αντισηπτικό του αναπνευστικού συστήματος και αποχρεμπτικό. Γι' αυτό το λόγο βοηθά στο βήχα, τη βρογχίτιδα ακόμη και στο άσθμα.

Το αιθέριο έλαιο της άγριας ρίγανης (oregano oil) είναι ισχυρό μυκητοκτόνο, είναι ένα από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την εξόντωση της κάντιντα στις αμερικάνικες θεραπείες. Αλλά επειδή εγώ δεν ξέρω πως χρησιμοποιούνται αυτά τα φάρμακα (πρέπει να σου τα πει ειδικός), ας αρκεστούμε στο να τρώμε τη ρίγανη και να πίνουμε αφεψήματα.

Μ'αυτόν τον τρόπο βοηθάμε τον οργανισμό να καθαρίσει.

Να σημειώσουμε ότι η ελληνική άγρια ρίγανη είναι η πιο περιεκτική σε αιθέρια έλαια και χρήσιμα συστατικά από όλες τις ρίγανες των άλλων χωρών στις οποίες φύεται. Και μάλιστα οι έρευνες έδειξαν ότι ακόμα και από τα φυτά της χώρας μας η πιο πλούσια ρίγανη φύεται στην Κρήτη, στη νοτιοανατολική Πελοπόννησο και στο Άγιον Όρος.
Τώρα οι τρόποι που χρησιμοποιούμε τη ρίγανη στην κουζίνα είναι λιγο πολύ γνωστοί. Κλασικό συστατικό της χωριάτικης σαλάτας, όπως επίσης και της μαρινάτας του κρέατος. Είναι ωραίο να ρίχνουμε και ρίγανη ωμή στο πιάτο μας πάνω από τα όσπρια μας.
Με ρίγανη μπορούμε ν' αρωματίσουμε και το λάδι. Αυτό γίνεται ως εξής: Γεμίζουμε ένα μπουκάλι (που το έχουμε βράσει ένα πεντάλεπτο για αποστείρωση) με λάδι, ρίχνουμε μέσα και τη ρίγανη (ή όποιο άλλο βότανο προτιμάμε ή συνδυασμό βοτάνων) και τ'αφήνουμε 15-20 μέρες. Μετά αφαιρούμε τα βότανα και έχει μείνει το λάδι μας αρωματισμένο.
Η γεύση της λαδορίγανης ή ριγανάδας (δηλ. λάδι, ρίγανη και αλάτι) είναι κλασική νοστιμιά. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, πήγαινα στο σουβλατζίδικο, αγόραζα σουβλάκι καλαμάκι βουτηγμένο σε μπόλικη λαδορίγανη μαζί με ψωμί, άλειφα τα σουβλάκια στο ψωμί για να ρουφήξει τη λαδορίγανη με τη μυρωδιά του κρέατος, έτρωγα το ψωμί και άφηνα τα σουβλάκια.
Δυστυχώς η δίαιτα απαγορεύει το ψωμί, μπορούμε όμως να φάμε σκέτη τη λαδορίγανη πάνω σε ντοματούλες με την πιτούλα μας δίπλα (οι πιτούλες μας δεν απορροφούν το λάδι δυστυχώς).

ΚΑΝΕΛΛΑ

Η κανέλλα είναι γνωστή από την αρχαιότητα, την ονόμαζαν κινάμμωμον (αγγλ. cinammon). Από το δέντρο χρησιμοποιείται η φλούδα και τα νεαρά κλαδιά

Η αυθεντική κανέλλα είναι η κανέλλα της Κεϋλάνης, υπάρχει και η κασσία, που είναι ένα φυτό που μοιάζει με την κανέλλα, αλλά είναι κατώτερης ποιότητας και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κουμαρίνη (το κακό συστατικό  που βλάπτει το συκώτι), ενώ η κανέλλα έχει χαμηλή συγκέντρωση κουμαρίνης.

Η κανέλλα ήταν το πιο περιζήτητο μπαχαρικό στις εξερευνήσεις του 15ου και του 16ου αιώνα και μάλιστα οι ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής πολέμησαν μεταξύ τους για να κάνουν την Κεϋλάνη (αποκλειστική παραγωγό της κανέλλας) αποικία τους.

Η κανέλλα έχει αξιοσημείωτες αντιμυκητισιακές, αντιμικροβιακές και αντιπαρασιτικές ιδιότητες. Έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην καταπολέμηση των κολοβακτηριδίων και του μύκητα candida albicans. Σύμφωνα με νεώτερες έρευνες η κανέλλα βοηθά στο να διατηρούνται χαμηλά τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και για την περίπτωσή μας, γιατί σε περίπτωση που υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα, η κάντιντα βρίσκει και τρώει. Όπου ακούτε λοιπόν για κάποιο τρόφιμο που μειώνει τα ποσοστά της γλυκόζης του αίματος και έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη και γλυκαιμικό φορτίο, τα προτιμάτε.  Επίσης τα υψηλά ποσοστά γλυκόζης στο αίμα ευνοούν τη γήρανση και τις ρυτίδες.

Κατά τ' άλλα η κανέλλα είναι ευστόμαχη, τονωτική του οργανισμού και της κυκλοφορίας του αίματος και θερμαντική (εξ'ου και αφροδισιακή - στην ταινία ''Πολίτικη κουζίνα'', την έβαζαν στο φαγητό για να συσφιχτούν οι σχέσεις και να πετύχει το προξενιό). Είναι αντιδιαρροϊκή, σπασμολυτική, αντιοξειδωτική (εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες). Έχει αντιπηκτικά αποτελέσματα, μειώνει την κακή χοληστερίνη. Βοηθά στους πόνους της αρθρίτιδας, έχει αντιρευματική δράση, βοηθά στο κρυολόγημα, στις λοιμώξεις και στις διαταραχές του ανοσοποιητικού.

Ακόμη και μόνο να μυρίσεις το άρωμά της νιώθεις ευεξία και πνευματική διαύγεια.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Όταν μιλάμε για μικρή ποσότητα ΟΚ. Αλλά οι ασθενείς που παίρνουν φάρμακα για τη γλυκόζη του αίματος και αντιπηκτικά πρέπει να αποφεύγουν τη συχνή χρήση κανέλλας, μην τα κάνουν αχταρμά στο τέλος. Επίσης πρέπει να την αποφεύγουν και οι έγκυες, γιατί είναι τονωτικό των κινήσεων της μήτρας.

Πώς θα τη φάμε;

Το πιο ωραίο και ωφέλιμο είναι ένα ξυλάκι κανέλλας στο ρόφημά μας, ένα ξυλάκι κανέλλα μέσα στην κόκκινη σάλτσα μας, αν μας αρέσει ο συνδυασμός, λίγη κανέλλα σκόνη πάνω στα μήλα μας.

Να σημειώσω ότι η κανέλλα είναι ένα από τα συστατικά του κάρυ.

Καλύτερα είναι να χρησιμοποιούμε την κανέλλα μας ξυλάκι, γιατί η έτοιμη σκόνη μπορεί να είναι νοθευμένη. Αν θέλουμε σκόνη μπορούμε να τρίψουμε ή να ξύσουμε το ξυλάκι.

Το καλό με την κανέλλα είναι ότι επειδή έχουμε συνηθίσει να την τρώμε με ρυζόγαλα, κέικ κλπ, την έχουμε συνδυάσει με γλυκές γεύσεις και νομίζουμε ότι τρώμε γλυκό.

Επίσης η κανέλλα μαζί με τα γαρίφαλλα έχουν χρήση στην καθαριότητα του σπιτιού, ως εντομοαπωθητικό κλπ.

Και μια αντιρυτιδική μάσκα για το πρόσωπο: ίσα μέρη μέλι και λάδι  και λίγη κανέλλα σκόνη.  Απλώνουμε στις ρυτίδες (όχι πολύ κοντά στα μάτια), αφήνουμε κανένα εικοσάλεπτο και ξεπλένουμε καλά. Όχι ότι θα φύγουν οι ρυτίδες αλλά θα φαίνονται κάπως καλύτερες.

ΛΕΜΟΝΙ

Το λεμόνι είναι τρόφιμο με αντιμυκητισιακές αλλά και πολλές άλλες ιδιότητες. Είναι γεμάτο βιταμίνη C,  γι'αυτό βοηθά πολύ στα κρυολογήματα/γρίππες και στις μολύνσεις. Είναι αντιοξειδωτικό, μειώνει τη χοληστερίνη, τονώνει τα αιμοφόρα αγγεία, είναι διουρητικό, λιποδιαλυτικό και βοηθητικό του στομάχου (κυρίως λόγω των φλαβονοειδών που περιέχει). Το λεμόνι εμποδίζει  την προσκόλληση της χοληστερίνης στα αγγεία και το σχηματισμό αθηρωματικών πλακών. Για το λόγο αυτό όταν τρώμε τροφές πλούσιες σε χοληστερίνη π.χ κρέατα πρέπει να τους βάζουμε πολύ λεμόνι ή να τρώμε μαζί μια σαλάτα με πολύ λεμόνι.

Το λεμόνι αλκαλοποιεί το ph του οργανισμού και κυρίως του παχέος εντέρου κι έτσι δημιουργείται ένα περιβάλλον  στο οποίο δεν μπορούν να επιβιώσουν τα βλαβερά βακτηρίδια και η κάντιντα. Το ίδιο συμβαίνει και στην ουροδόχο κύστη, καθιστά το περιβάλλον αφιλόξενο για βακτήρια που προκαλούν ουρολοιμώξεις.

Βοηθά στα προβλήματα της δυσκοιλιότητας και στη δυσπεψία. Τονώνει τη λειτουργία του συκωτιού και του παγκρέατος, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ουλίτιδας και των στοματικών ελκών.
Επίσης έχει αντιγηραντική δράση.
Βάλτε λοιπόν λεμόνι στις σαλάτες και σε όποια φαγητά ταιριάζει και πιείτε το χυμό του (αραιωμένο με νερό αν σας πειράζει στομάχι και εννοείται χωρίς ζάχαρη),

Εκτός από τρόφιμο είναι και καλλυντικό π.χ χρησιμοποιείται στα μαλλιά αντι για λακ, κατά της ακμής, για μαλακά χέρια, για την εξάλειψη των δυσχρωμιών του προσώπου που προκαλούνται από τον ήλιο, για τη λεύκανση του δέρματος.
Επίσης χρησιμοποιείται και στην καθαριότητα του σπιτιού και των αντικειμένων.

Προσοχή, όποιος τρώει το λεμόνι σαν φρούτο, πρέπει μετά να πίνει νερό για να ξεπλένει τα δόντια του, γιατί το κιτρικό οξύ που περιέχει μπορεί να προκαλέσει τερηδόνα.

ΣΚΟΡΔΟ

Το σκόρδο είναι από τα πιο ισχυρά- ίσως και το πιο ισχυρό- μυκητοκτόνο τρόφιμο. Στην ουσία πρόκειται για ένα πανίσχυρο φάρμακο από το φαρμακείο της φύσης. Για τις θεραπευτικές του ιδιότητες έχουν γραφεί ολόκληρα βιβλία.

Υπάρχουν και χάπια σκόρδου, ωστόσο δεν φτάνουν ούτε κατά διάνοια τις ιδιότητες του ωμού λαχανικού.

Να θυμίσω ότι όσα λαχανικά φυτρώνουν κάτω από την επιφάνεια της γης, είναι  και τα πιο επιβαρυμένα από φυτοφάρμακα, χημικά λιπάσματα κλπ, γιατί ολ'αυτά καταλήγουν στη γη. Καλό είναι λοιπόν, αν μπορούμε, να ελέγχουμε από που είναι τα υπόγεια λαχανικά μας, πώς καλλιεργήθηκαν κλπ

Σκόρδο λοιπόν. Από τ'αρχαία χρόνια μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα το σκόρδο ήταν το φυτό που χρησιμοποιούσαν περισσότερο όλοι οι πολιτισμοί παγκοσμίως για ιατρικούς λόγους. Οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι έβαζαν ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σκελίδες ωμού σκόρδου για ν'αποφεύγουν τις μυκητιάσεις που προκαλούσαν οι μακριές κι επίπονες πορείες

Το σκόρδο είναι τοπ αντιμυκητιασικό,αντισηπτικό, αντιμικροβιακό, αντιβιοτικό, βακτηριοκτόνο και αποτοξινωτικό. Προστατεύει από τη δυσκοιλιότητα και την τοξίνωση που την ακολουθεί (βασικό αίτιο  της κνίδωσης), προστατεύει το πεπτικό από δυσάρεστες καταστάσεις γιατί σκοτώνει τα επικίνδυνα βακτηρίδια, διαλύει τις πέτρες, ρυθμίζει την πίεση και τη γλυκόζη του αίματος.

Είναι γενικό απολυμαντικό του οργανισμού, βοηθά τη μεταφορά του οξυγόνου στο σώμα, προστατεύει από τη δηλητηρίαση που προκαλεί στον οργανισμό η νικοτίνη, η μόλυνση του περιβάλλοντος, τα βαρέα μέταλλα και το αλκοόλ.

Βοηθά το λεμφικό σύστημα και γενικά την ομαλή  λειτουργία των ενδοκρινών αδένων. Τονώνει το συκώτι και το κυκλοφορικό σύστημα, κατεβάζει τη χοληστερίνη και σκοτώνει τα βακτηρίδια που προκαλούν διφθερίτιδα και φυματίωση. Προλαμβάνει και καταπολεμά τα βακτηρίδια που σχετίζονται με τις καρδιακές παθήσεις.

Επίσης το σκόρδο καταστρέφει τις ελεύθερες ρίζες, τοπ επικίνδυνες για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Καταπολεμά το βήχα, τον πονόλαιμο, την καταρροή και το άσθμα.

Δεν ξέρω πια αν μιλάμε για λαχανικό ή για φάρμακο.

Και πάμε στα πρακτικά:

-Η ουσία του σκόρδου που κάνει όλα τα παραπάνω δηλ. η αλισίνη δημιουργείται όταν το σκόρδο πολτοποιείται ή έστω κόβεται σε πολύ μικρά κομματάκια. (θα έχετε παρατηρήσει ότι προτού κοπεί δεν βρωμάει). Το ιδανικό είναι να το μασήσεις, αλλά η μπόχα είναι αφόρητη γι'αυτούς που δεν έχουν φάει δηλ. τους γύρω σου κι έτσι βλάπτεται η κοινωνική σου εικόνα, μιας και σε αποφεύγει ο κόσμος, λόγω της βρώμας. Μια λύση είναι να κάνεις το σκόρδο πολύ μικρά κομματάκια και να τα καταπίνεις με νερό σαν χαπάκια. Τότε μυρίζεις μόνο αν έρθει κάποιος παρα πολύ κοντά σου π.χ για να σε φιλήσει και η μυρωδιά κρατάει πολύ λιγότερο.

Επίσης μπορείς να μασήσεις μετά την κατανάλωση σκόρδου, μαϊντανό (ενν. καλά πλυμμένο), κόκκους καφέ ή σπόρια γλυκάνισου, βοηθούν όλα στη μείωση της μυρωδιάς.

Για να δώσει την ωφέλεια του  το σκόρδο πρέπει να καταναλώνεται ωμό. Η θερμότητα του  μαγειρέματος βάζει εμπόδια στο να πάρεις όλη την ωφέλεια, αλλά έστω κι έτσι είναι καλύτερα από το να μην τρως καθόλου. Βάλτε λοιπόν σκόρδο στο μαγείρεμα, αλλά μην το τηγανίζετε ούτε να το τσιγαρίζετε.

Τώρα, όσοι παίρνουν αντιπηκτικά και τρώνε σκόρδο συστηματικά, πρέπει να ενημερώνουν το γιατρό τους, γιατί το σκόρδο έχει αντιθρομβωτικές ιδιότητες και μπορεί στο τέλος να μπλεχτούν τα πράγματα.

Επίσης όσοι έχουν προβλήματα στο στομάχι πρέπει να το ψάξουν λίγο το θέμα γιατί το σκόρδο μπορεί να τους καίει, να μελετήσουν με ποιον τρόπο δεν τους ενοχλεί π.χ αν φάνε τα κομματάκια σκόρδο και πιουν πολύ νερό; αν φάνε μόνο ένα δυο κομματάκια; Θέλει ψάξιμο.

Αν κάποιος που δεν είχε ποτέ επαφή με το σκόρδο, αρχίζει να το τρώει ωμό, είναι πιθανόν να δημιουργηθούν αέρια στο έντερο (με χαρακτηριστική οσμή). Σιγά σιγά αυτό περνάει.

Για να φύγει η μυρωδιά απ' τα χέρια, τρίψτε τα στη μεταλλική βρύση της κουζίνας και μετά πλύντε τα.

Αν θέλετε τζατζίκι με την ωραία γεύση του σκόρδου αλλά χωρίς τη μυρωδιά του μπορείτε να βράσετε το σκόρδο μέσα σε γάλα ή σε νερό. Βέβαια χωρίς τη μυρωδιά, μειώνεται πολύ η ωφέλεια.

ΚΡΕΜΜΥΔΙ

Αρχίζω λοιπόν με τα μυκητοκτόνα τρόφιμα και πρώτα με το κρεμμύδι μιας και γι'αυτό το λαχανικό μου έχει μείνει το υλικό από το παλιό ιστολόγιο
Το κρεμμύδι ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σκόρδο και είναι κι αυτό γεμάτο ιδιότητες, γνωστές από τους αρχαίους πολιτισμούς.
Περιέχει την ουσία αλινάση, η οποία απελευθερώνεται με το κόψιμο του κρεμμυδιού. Σ'αυτήν οφείλεται η χαρακτηριστική γεύση και τα δάκρυα που προκαλεί.
Τα φρέσκα κρεμμυδάκια είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη C.
Σε μια έρευνα που έγινε στην Αγγλία διαπιστώθηκε ότι  όποιος συνόδευε τις παραδοσιακές εγγλέζικες πρωινες λιπαρίλες δηλ. το μπέικον με τα αυγά, με κρεμμύδια (έστω και τηγανητά), είχε μειωμένο κίνδυνο θρομβώσεων απ'αυτόν που έτρωγε τις λιπαρίλες σκέτες. Επίσης σε μια έρευνα που έγινε στις Ινδίες, διαπιστώθηκε ότι η κατανάλωση κρεμμυδιού ταυτόχρονα με βαριά, λιπαρά γεύματα, μείωνε το κύμα χοληστερίνης που γεμίζουν τον οργανισμό αυτά τα φαγητά.
Το κρεμμύδι είναι διουρητικό,  βοηθά στη διάλυση και την αποβολή της ουρίας. Για το λόγο αυτό συμβάλλει στην αντιμετώπιση των αρθρίτιδων και των ρευματισμών. Επίσης είναι τονωτικό του αναπνευστικού.
Καθαρίζει το αίμα και ρίχνει τη γλυκόζη του, είναι ισχυρό αποτοξινωτικό και αντιφλεγμονώδες. Περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά. Βοηθά στην αντιμετώπιση του  κρυώματος και των ιώσεων του αναπνευστικού (όπως όλα τα τρόφιμα που καίνε).
Διεγείρει το πεπτικό, καθαρίζει τα έντερα και το δέρμα, ηρεμεί τα νεύρα, καταπολεμά την αϋπνία και την αρτηριοσκλήρωση (περιέχει μια ουσία που  κάνει τα θρομβοκύτταρα του αίματος γλιστερά και δεν μπορούν να κολλήσουν μεταξύ τους και να κάνουν θρόμβους).
Έχει αντισηπτικές ιδιότητες.
Καταστέλλει την ανάπτυξη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και των ΜΥΚΗΤΩΝ.

Tips:
1.Ποτέ δεν τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι. Παράγονται πολλές τοξίνες. Απλώς το γυαλίζουμε όταν μαγειρεύουμε.
2.Για το στραμπούληγμα (διάστρεμμα) βάζουμε ωμό κρεμμύδι κομμένο κομμάτια πάνω στο στραμπούληγμα, το δένουμε με επίδεσμο (όχι σφιχτά, όσο να μην πέφτει το κρεμμύδι) και  κοιμόμαστε με αυτό όλη νύχτα. Αν δεν μπορούμε να ανεχθούμε τη μυρωδιά υπάρχει και άλλη εναλλακτική . Φτιάχνουμε ένα ζυμάρι με αλεύρι, νερό και πολύ πολύ αλάτι, το λαδώνουμε (για να μην κολλήσει στο δέρμα), το βάζουμε πάνω στο στραμπούληγμα με επίδεσμο (όχι σφιχτά, όσο να μην πέφτει το ζυμάρι) και κοιμόμαστε όλη νύχτα. Θαυματουργά αποτελέσματα.
3.Για όποιον κλαίει πολύ όταν καθαρίζει κρεμμύδι: Μπορούμε να το αφήσουμε να παγώσει στο ψυγείο πριν το καθαρίσουμε. Είναι καλή λύση να καθαρίσουμε 4-5 κρεμμύδια μαζί, για να μην καθαρίζουμε κάθε μέρα, να τα πλύνουμε και να τα σκουπίσουμε καλά και να τα φυλάξουμε τυλιγμένα στο ψυγείο έως 4-5 μέρες. Διατηρούνται μια χαρά
4.Για τη μυρωδιά, μασάμε μετά μαϊντανό, όπως και στο σκόρδο.
5.Όσο πιο ζωηρόχρωμο το κρεμμύδι, τόσο πιο ωφέλιμο (βέβαια και τόσο πιο πολύ καίει).